Szczyt zainteresowania rodzimym folklorem przypadł w Polsce na lata 70. Ostatnio jednak wizerunek kultury ludowej stracił nieco na atrakcyjności. Muzea regionalne, by przyciągnąć zwiedzających, starają się wzbogacać ofertę i unowocześniać infrastrukturę turystyczną – pisze Tomasz Żylski.

Główny budynek, obłożony łupkiem, zakomponowano wokół dwóch kominków – „miejsc ognia”, które mają przywodzić skojarzenia z domowym ciepłem i gościnnością. To serce całego zespołu. Obiekt wyróżniają przeszklone elewacje szczytowe, otwierające się na przybywających gości i otaczający las – pisze współprojektant budynku Michał Kapturczak.

Pominąwszy kalkę witkiewiczowskiej zakopiańszczyzny, szarganej przez góralskie zajazdy po całym kraju, niemal brak poważnych propozycji dla ludowych stylizacji we współczesnej polskiej architekturze. Podziwiać możemy jedynie pawilon recepcyjny Muzeum Wsi Opolskiej z 2008 roku i pamiętać pawilon Polski na światowym Expo w Szanghaju w 2010 roku. Także propozycję nowego hotelu i centrum konferencyjnego w skansenie w Sierpcu warto potraktować jako próbę współczesnej interpretacji tematu wiejskiego w architekturze – pisze architekt i krytyk architektury Grzegorz Stiasny.

Cytujący na swojej stronie Petera Zumthora architekci podążyli tropem swego mistrza. Drobny rysunek deskowania w części hotelowej stanowi subtelne nawiązanie do pni sosnowego lasu, ciężar muru w obiekcie ceglanym podkreślono przez wycofanie strefy wejściowej, a w budynku z łupka, dzięki ogromnej witrynie holu, uzyskano wrażenie groty wykutej w skale – pisze architektka Hanna Szukalska.

Na tle podobnych placówek dydaktycznych obiekt wyróżnia szczegółowe opracowanie detali i rozwiązań funkcjonalnych. Jego projekt wyłoniono w konkursie zorganizowanym przez niemiecki Urząd Budownictwa – o realizacji Staab Architekten pisze Marlena Happach.

Zaniedbane do niedawna Nadodrze zmienia się w artystyczną dzielnicę à la berliński Kreuzberg. Projektując tu nowy zespół biurowo-mieszkalny, architekci wykorzystali atuty lokalizacji, podkreślając silnie zwłaszcza kontakt z rzeką – o nowej realizacji Maćków Pracownia Projektowa pisze Tomasz Głowacki.

Ażurowa konstrukcja nośna nawiązuje do koron pobliskich drzew, przez które delikatnie przesącza się światło słoneczne, ale poprzez swą dynamikę i nakładające się rytmy ma też stanowić zapowiedź sportowego widowiska. O stadionie projektu Kuryłowicz & Associates pisze Bartosz Czarnecki.

Autorzy nowego zespołu mieszkaniowego w dynamicznie rozbudowującej się, śródmiejskiej dzielnicy Grzegórzki, odnieśli się do tradycji krakowskiego eklektyzmu. Elewacje obiektów wykonano z najwyższej klasy materiałów – o realizacji biura WIZJA pisze Dawid Hajok.

Pochodząca z różnych lat zabudowa kampusu AWF tworzy swoisty przegląd powojennej architektury polskiej. Oszczędna bryła nowego budynku, zaznaczona jedynie mocnym wcięciem, zgrabnie wpisuje się w istniejącą mozaikę przestrzenną – o realizacji Neostudio pisze Piotr Marciniak.

Jakie tematy architektoniczne budzą dziś najgorętsze dyskusje? Czym się emocjonujemy? I dlaczego tak naprawdę warto wciąż o tym rozmawiać? W nowym dziale przypominamy problemy i zagadnienia, które wywołują często sprzeczne opinie. Jako pierwszy – nowy projekt dla osławionego Szkieletora, niedokończonej od lat 70. krakowskiej konstrukcji, która wejdzie w skład wielofunkcyjnego zespołu zaprojektowanego przez pracownię DDJM.

Przez 20 lat na warszawskim Służewcu wyrosło ponad pół setki biurowców. Ich pracownicy nazwali siebie orkami, bo orzą (czyli potocznie: ciężko pracują) tu dzień w dzień. A że orkowie są z Mordoru, mamy Mordor na Domaniewskiej. Z pozoru niewinny żart przeradza się dziś w poważną debatę dotyczącą jakości środowiska pracy. Może czas wyobrazić sobie biurowce bez biurek? Miejsca pracy niczym kawiarnie? Budynki, w których popijając cafe latte na leżaku, z satysfakcją oddajemy się przetwarzaniu informacji płynących przez smartfon, tablet albo okulary? – o nowych miejscach pracy i zmianach w sposobach jej wykonywania na przykładzie siedmiu polskich przestrzeni biurowych pisze Grzegorz Stiasny.

Architektura stanowi kluczowy element programu ESK 2016. Obchody będą okazją do podjęcia szerokiej dyskusji na temat kondycji współczesnej architektury, zasad kształtowania przestrzeni przyjaznej mieszkańcom, a także możliwości partycypacji społecznej w tym procesie. Przedstawiamy najciekawsze wydarzenia architektoniczne planowane w marcu we Wrocławiu.

Morze Architektury to organizowana przez koszaliński oddział SARP seria spotkań z najwybitniejszymi polskimi architektami (w każdy trzeci czwartek miesiąca o godz. 19.00).

Wszystko wskazuje na to, że znajdujemy się u progu boomu na ogólnodostępną rzeczywistość wirtualną. Już od lat jest ona inspiracją dla ideowych poszukiwań architektów, jednak dopiero od niedawna można się przekonać, jakie możliwości daje w praktyce – relacja Michała Stangla z wystawy Architecture into Virtuality.

Rozstrzygnięto pierwszą edycję międzynarodowego konkursu ideowego na projekt obiektu, który potrafiłby reagować na zmienne potrzeby społeczne lub oddziaływania środowiska. Głównymi pomysłodawcami przedsięwzięcia są młodzi polscy architekci – Damian i Rafał Przybyłowie, którym do udziału w jury udało się zaprosić takie sławy jak Chris Bosse, współzałożyciel pracowni LAVA z Sydney, Marc Fornes prowadzący w Nowym Jorku studio Theverymany czy też robotyk Guy Hoffman, dyrektor izraelskiego IDC Media Innovation Lab – podsumowuje Piotr Kuczia.

Aravena jest pionierem działań opartych na współpracy, których wynikiem są dzieła architektury odnoszące się do kluczowych wyzwań XXI wieku. Jego realizacje tworzą ekonomiczną szansę dla nieuprzywilejowanych, łagodzą konsekwencje katastrof naturalnych, redukują zużycie energii oraz kreują przyjazną przestrzeń publiczną – powiedział, ogłaszając decyzję jury, Tom Pritzker, prezes i przewodniczący Fundacji Hyatt.

Bracia Martin i Werner Feiersingerowie w ciągu ostatnich kilku lat odbyli wiele podróży po miastach północnych Włoch. Ich efektem jest dwutomowa publikacja i wystawa fotografii Italomodern w Innsbrucku dokumentujące łącznie ponad 200 obiektów z lat 1946-1976. Autorów interesuje nie tylko tzw. drugi klasyczny modernizm, lecz także budynki będące wyrazem politycznego i kulturowego ożywienia we Włoszech, w których – jak się dziś niekiedy naiwnie podejrzewa – przejawia się wiara w moc kształtowania przyszłości i społeczeństwa poprzez architekturę – recenzja Agnieszki Skolimowskiej.

Dawny biurowiec przy ulicy Wilczak zyska nowe oblicze. Projekt przebudowy przygotowała pracownia Easst.com.

Projekt adaptacji i rozbudowy zabytkowej kamienicy na bydgoskiej starówce opracowało biuro GM Architekci.

W Sopocie powstanie schronisko dla zwierząt według koncepcji młodych architektów Barbary Bołoz, Marcina Kitali i Yuriko Yagi.

Przy rondzie Daszyńskiego stanie kolejny wieżowiec. Budynek zaprojektowała pracownia APA Wojciechowski.

Konkurs na przebudowę Teatru Letniego im. Heleny Majdaniec w Szczecinie wygrała londyńska pracownia Flanagan Lawrence.

Na krakowskim Zwierzyńcu rozpoczęła się budowa hali sportowej według projektu biura Lewicki Łatak.

Czy architekt jest rzemieślnikiem, budowniczym, czy może artystą? Jakie są największe wyzwania tego zawodu? Czy każdy architekt ma swojego mistrza i nauczyciela? Wszystkim rozmówcom autorka zadała ten sam zestaw pytań. Odpowiadają: Zbigniew Maćków, Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak, Krzysztof Ingarden, Piotr Wróbel, Jan Łaś, Stanisław Niemczyk, Ewa Kuryłowicz oraz Piotr Śmierzewski, Wojciech Subalski i Dariusz Herman z biura HS99 – recenzja Aleksandry Czupkiewicz.

Struktura publikacji pozwala zorientować się w historii krajów afrykańskich. Każdy z rozdziałów zawiera wstęp z infografiką przedstawiającą dzieje danego państwa, fotografie reportażowe z lokalnej codzienności, opisy i dokumentację fotograficzną wybranych budynków oraz esej. Głównym jej atutem są jednak zdjęcia Iwana Baana oraz Alexii Webster – recenzja Łukasza Wojciechowskiego.

Czasy II Rzeczypospolitej to okres potężnego mecenatu odrodzonego po zaborach państwa, boomu budowlanego, któremu nie dorównuje nawet prosperita ostatnich 10 lat związanych z wejściem Polski do Unii Europejskiej. Samych konkursów architektonicznych w dwudziestoleciu było ponad 300. Autor zestawia w specjalnej części katalogowej 845 obiektów i projektów, w tym zapomniane budynki na Kresach Wschodnich – recenzja Agnieszki Dąbrowskiej.

Książka prezentuje więcej niż ćwierć setki obiektów niebywale zróżnicowanych stylistycznie, świadczących dobitnie, że hasło pluralizmu towarzyszące odzyskiwaniu przez Polskę wolności, było trafnym określeniem społecznych oczekiwań. Anglojęzyczna wersja publikacji wypełnia przy tym kilkudziesięcioletnią lukę, jedną z przyczyn słabej dotychczas obecności polskiej architektury w obiegu międzynarodowym – recenzja Grzegorza Stiasnego.

Salon pokazowy producenta okien i drzwi tarasowych, został tak zaprojektowany, by klienci mogli poczuć się jak w prawdziwym domu – o realizacji exexe pisze Dominika Olszyna.

Projekt sali wyłoniono w międzynarodowym konkursie architektonicznym z 2010 roku. Zakres opracowania obejmował nie tylko budynek, ale również jego otoczenie, architekci nadali więc obiektowi kształt przypominający geologiczną strukturę wyrzeźbioną wiatrem i wodą, która zdaje się częścią naturalnego krajobrazu. Miękko wygiętą elewację z białych paneli aluminiowych oparto na zadaszeniu w postaci przestrzennej, wielokrzywiznowej kratownicy - o realizacji MAD Architects pisze Maciej Lewandowski.

Największym wyzwaniem było wkomponowanie w zabytkowy gmach dwóch nowych poziomów. Architekci zdecydowali się na nadbudowę powtarzającą geometrię historycznej konstrukcji dachu – o przebudowie Hotelu Europejskiego piszą Joecelyn Frederic Fillard i Paweł Marczak z SUD Architectes Polska.

Prezentujemy relację z warsztatów architektonicznych OSSA, które w październiku ubiegłego roku odbyły się w Bydgoszczy pod hasłem Echo. Wydarzenie opisują Mariusz Jaworski, Magdalena Ziółkowska i Daria Żołud.

W konserwatorskich projektach zawsze w jak największym stopniu staramy się zachować substancję zabytkową, ale to co nowe, robimy nowocześnie – o współpracy z konserwatorami zabytków i szczerości w architekturze z Michałem Kapturczakiem rozmawia Maja Mozga-Górecka.