Ogień, woda, sacrum – o projekcie nowego centrum Muzeum Wsi Mazowieckiej Michał Kapturczak
Główny budynek, obłożony łupkiem, zakomponowano wokół dwóch kominków – „miejsc ognia”, które mają przywodzić skojarzenia z domowym ciepłem i gościnnością. To serce całego zespołu. Obiekt wyróżniają przeszklone elewacje szczytowe, otwierające się na przybywających gości i otaczający las – pisze współprojektant budynku Michał Kapturczak.
Ogień, woda, sacrum to szkielet ideowy zespołu, mającego nawiązywać jednocześnie do natury, historii, a także kultury ludowej. Budynek Centrum Kulturalno-Rekreacyjnego na terenie Muzeum Wsi Mazowieckiej składa się z trzech brył połączonych ze sobą zielonymi skarpami, dzięki czemu zmniejszono optycznie kubaturę i dostosowano ją do układu sąsiednich obiektów. Całość delikatnie obrócono, aby zyskać domknięcie urbanistyczne i wytworzyć niewielki plac, na którym koncentrowałoby się życie kulturalne skansenu. Wszystkie trzy bryły zaprojektowano w identycznej formie, wykorzystując jednak różne materiały wykończeniowe pojawiające się w okolicznych obiektach, takie jak drewno, łupek kamienny i cegła.
Główny budynek, obłożony łupkiem, zakomponowano wokół dwóch kominków – „miejsc ognia”, które mają przywodzić skojarzenia z domowym ciepłem i gościnnością. To serce całego zespołu. Obiekt wyróżniają przeszklone elewacje szczytowe, otwierające się na przybywających gości i otaczający las. W tej części na parterze znajduje się hol główny, recepcja hotelowa i restauracja. Na piętrze wielofunkcyjne pomieszczenie dla 100-120 osób, z własnym foyer oraz możliwością podziału na dwie mniejsze sale szkoleniowe. W podziemiach zlokalizowano m.in. siłownię oraz kręgielnię z barem.
