Polsko-Niemiecka Szkoła Spotkań i Dialogu w Warszawie
Na tle podobnych placówek dydaktycznych obiekt wyróżnia szczegółowe opracowanie detali i rozwiązań funkcjonalnych. Jego projekt wyłoniono w konkursie zorganizowanym przez niemiecki Urząd Budownictwa – o realizacji Staab Architekten pisze Marlena Happach.
Tuż za nieukończoną wciąż wilanowską Świątynią Opatrzności Bożej wyrósł ostatnio kompleks Polsko- Niemieckiej Szkoły Spotkań i Dialogu im. Willy’ego Brandta. Budynek mieści podstawówkę, gimnazjum i liceum, może więc uczyć się w nim 570 dzieci w wieku od 5 do 19 lat. To jedyna placówka w Polsce, która umożliwia zdawanie międzynarodowej matury niemieckiej, a także matury z języka polskiego, niezbędnej do rozpoczęcia studiów w naszym kraju. Projekt obiektu wyłoniono w międzynarodowym konkursie architektonicznym, zorganizowanym w 2008 roku przez Federalny Urząd Budownictwa i Planowania Regionalnego (BBR) we współpracy z niemieckim Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Jury pod przewodnictwem profesor Rebecci Chestnutt wybrało propozycję pracowni Staab Architekten z Berlina.
Sposób ustawienia czterech prostopadłościennych budynków zdecydował o organizacji całego terenu wokół szkoły. Powstałe między poszczególnymi bryłami niewielkie dziedzińce służą zróżnicowanym funkcjom i dostosowane są do potrzeb różnych grup wiekowych. Tworzą przy tym kameralne przestrzenie, w których uczniowie mogą czuć się swobodnie i bezpiecznie. Integracyjną funkcję pełni też centralne foyer usytuowane na osi głównego wejścia.
