Hala sportowa AWF w Poznaniu
Pochodząca z różnych lat zabudowa kampusu AWF tworzy swoisty przegląd powojennej architektury polskiej. Oszczędna bryła nowego budynku, zaznaczona jedynie mocnym wcięciem, zgrabnie wpisuje się w istniejącą mozaikę przestrzenną – o realizacji Neostudio pisze Piotr Marciniak.
Tereny Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu są miejscem dosyć szczególnym. Zlokalizowane w ścisłym centrum miasta, u zbiegu Drogi Dębińskiej i ulicy Królowej Jadwigi na zakończeniu południowego klina zieleni, od początku lat 50. XX wieku przeznaczone były na realizację funkcji związanych ze sportem, turystyką i rekreacją. Jednym z pierwszych uczelnianych obiektów był zaprojektowany przez Marka Leykama budynek główny, oddany do użytku w 1972 roku. W kolejnych latach powstawały mniej lub bardziej udane realizacje, tworząc swoisty przegląd powojennej architektury polskiej. W 2012 roku układ przestrzenny kampusu uzupełnił nowy gmach dydaktyczny autorstwa Jerzego Gurawskiego („A-m”, 01/2013), a ostatnio także hala sportowa według projektu Neostudio Architekci.
