Między tradycją i nowoczesnością – o projekcie CKK Jordanki w Toruniu Fernando Menis

2016-01-29 12:07 Tekst: Fernando Menis
CKK Jordanki
Autor: archiwum serwisu Wnętrze sali koncertowej. Il. "Architektura-murator nr 02/2016"

Kwestie połączenia starego z nowym staraliśmy się rozwiązać dzięki zastosowanym materiałom. Wnętrze wykończone jest konglomeratem betonu z dodatkiem kruszywa melafirowego i cegły, charakterystycznej dla fasad domów w zabytkowym centrum miasta. Na zewnątrz widać bardzo jasny, niemal biały beton, a okładzina z ceglanych odłamków pojawia się jedynie w przypominających łzy szczelinach – pisze główny projektant budynku Fernando Menis.

Teren Centrum Kulturalno-Kongresowego Jordanki leży w pasie zieleni otaczającym toruńską starówkę. Budynek zajmuje połowę działki, druga została zagospodarowana jako park. Przystępując do projektowania, zdawaliśmy sobie sprawę, że nowy gmach będzie dobrze widoczny z łukowego, zielonego założenia i że nie wolno nam naruszyć historycznej panoramy zespołu staromiejskiego od strony rzeki, dlatego też powinien być on możliwie jak najniższy. Obiekt nie tylko musiał spełniać restrykcyjne wytyczne, ale także z odpowiednią wrażliwością odnosić się do zabytkowego otoczenia i nowej zabudowy w sąsiedztwie.

Kwestie połączenia starego z nowym staraliśmy się rozwiązać dzięki zastosowanym materiałom. Wnętrze wykończone jest konglomeratem betonu z dodatkiem kruszywa melafirowego i cegły, charakterystycznej dla fasad domów w zabytkowym centrum miasta. Na zewnątrz widać bardzo jasny, niemal biały beton, a okładzina z ceglanych odłamków pojawia się jedynie w przypominających łzy szczelinach.  ciągłość z otaczającą przestrzenią publiczną.

Szukasz innych wydań ?

Sprawdź archiwum