Europe City. Lessons from the European Prize for Urban Public Space, pod redakcją Judit Carrery i Diane Grey
Publikacja, podsumowująca osiem edycji konkursu, nie jest katalogiem ani usystematyzowanym przeglądem ponad 50 prac nagrodzonych i wyróżnionych. Raczej rzeczywiście, co sugeruje sam tytuł, zestawem lekcji czy wykładów odnoszących się do siedmiu obszarów problemowych zdefiniowanych jako: pamięć, ruch, mieszanka, peryferie, nabrzeże, targ, demokracja – recenzja Piotra Lewickiego i Kazimierza Łataka.
Można zaryzykować stwierdzenie, iż przestrzeń publiczna interesuje dziś wszystkich. Pojęcie to pojawia się powszechnie i w publikacjach naukowych, i w mediach popularnych. W rozmowach nie tylko fachowców, ale i mieszkańców miast. My, architekci, zwykliśmy postrzegać miasta nie jako nagromadzenie budynków, a raczej jako przestrzeń między nimi, stanowiącą (wraz z kubaturami budowli) o charakterze danego miejsca. I – jako że mowa o domenie publicznej – należącą do wszystkich, a więc tym bardziej uprawniającą wszystkich do zabierania głosu w jej sprawie. Przestrzenią publiczną zajmują się więc nie tylko planiści, urbaniści, architekci, architekci krajobrazu czy dizajnerzy, ale i przedstawiciele nauk społecznych, artyści, politycy samorządowi oraz wszyscy określający siebie bliżej niezdefiniowanym pojęciem „aktywistów miejskich” i inni, których nie sposób wymienić. Każda z grup stosuje inne kryteria jej oceny.
