Centrum Lascaux IV we Francji
Lascaux IV jest pierwszym obiektem, w którym repliki dzieł naskalnych z okresu paleolitu ze słynnych grot nad Wezerą pokazano w całościowej formule wraz z szeroko nakreślonym kontekstem historycznym. Konstrukcję budynku wykonano z żelbetu o eksponowanej powierzchni, której chropowatość nawiązuje do faktury skał. Rozcięcia w ścianach i stropodachu zamknięto z kolei gładkim, przezroczystym szkleniem, zapewniającym bezpośrednią penetrację światła dziennego do wnętrz – o najnowszej realizacji pracowni Snøhetta pisze Maciej Lewandowski.
Lascaux IV jest pierwszym obiektem, w którym repliki dzieł naskalnych z okresu paleolitu ze słynnych grot w pobliżu miejscowości Montignac nad Wezerą pokazano w całościowej formule wraz z szeroko nakreślonym kontekstem historycznym. Odkryte w 1940 roku jaskinie w południowo-zachodniej Francji udostępnione były publiczności w latach 1948-1968. Ze względu na zły stan malowideł (na skutek działania pary wodnej, dwutlenku węgla, a także wadliwej klimatyzacji) pod koniec lat 60. zdecydowano o ich zamknięciu. W kolejnych latach stworzono wierne kopie groty: Lascaux II (1983), Lascaux III (forma objazdowej wystawy) i finalnie – Lascaux IV (2017), która nie jest typowym muzeum prezentującym historyczne artefakty, lecz obiektem, w którym przybliża się i wyjaśnia historię danego miejsca i jego znaczenie.
