Reinterpretacja modernizmu – Andrzej Przywara o współpracy z Rogerem Dienerem
Na ogołoconej konstrukcji miało zawisnąć 12 betonowych prefabrykatów w skali odzwierciedlającej podziały obiektu. W pierwszej chwili odebrałem tę koncepcję jako brutalny gest. Po wnikliwej analizie zachwyciła mnie jej prostota i powściągliwa ekspresja. Zmieniając szklaną fasadę na betonową, architekt nadal posługiwał się językiem modernizmu, tym razem odnosząc się do lokalnej architektury bloków.
W 2001 roku Fundacja Galerii Foksal wynajęła ostatnie piętro pawilonu z lat 60. przy ulicy Górskiego 1A od Związku Rzemiosła Polskiego. Zawsze robiła na mnie wrażenie lokalizacja tego budynku – idealnie na osi Pałacu Kultury. Napięcie między nimi kojarzyło mi się z przedstawieniem Dawida i Goliata. Widok z okna stał się między innymi inspiracją dla ostatniej realizacji Oskara Hansena Sen Warszawy, którą był model pawilonu „polemizujący” z Pałacem. Z kolei metalowy szkielet budynku został odtworzony w skali 1:1 przez Monikę Sosnowską w jej instalacji architektoniczno-rzeźbiarskiej na Biennale Sztuki w Wenecji w 2007 roku. Przez wiele lat otoczeni biurami kuśnierzy, kożuszników, rękawiczników i salonem fryzjerskim Hanka urządzaliśmy tu wystawy, w tym: Wilhelma Sasnala, Mirosława Bałki, Pawła Althamera, Olafura Eliassona, Pauliny Ołowskiej czy Thei Djordjadze.
