Sala koncertowa i centrum konferencyjne Harpa
W języku islandzkim Harpa oznacza pierwszy miesiąc lata. Nosząca tę nazwę sala kongresowo-koncertowa w Reykjavíku jest samotną ikoną, hołdem dla wyspiarskiej tożsamości kraju i symbolem przezwyciężenia kryzysu poprzez wartości niesione przez kulturę.
Do czasu inauguracji Harpy w maju 2011 roku, w Reykjavíku nie było obiektu, który mógłby sprostać potrzebom wyjątkowo muzykalnej społeczności. Choć wyspę zamieszkuje zaledwie ok. 325 tys. osób, tutejsza scena muzyczna cieszy się niesłabnącym międzynarodowym zainteresowaniem. W 2004 roku konsorcjum składające się z pracowni Henning Larsen Architects, lokalnych architektów Bat-teríiđ Architects, artysty Olafura Eliassona, firmy Rambol i banku Landsbanki zwyciężyło w konkursie na projekt zespołu konferencyjno-kongresowego zlokalizowanego w starym porcie wschodnim. Budynek o powierzchni 28 tys. m2 miał stać się zaczątkiem szeroko zakrojonego planu rewitalizacji obszaru o powierzchni 100 tys. m2. Pełne rozmachu zamiary zostały zrewidowane za sprawą kryzysu finansowego z 2008 roku. Bankructwo Landsbanki oznaczało koniec publiczno-prywatnego partnerstwa gwarantującego środki na realizację inwestycji. Choć pojawił się pomysł, by kilkukondygnacyjny szkielet pozostawić jako symbol niegospodarności, osta-tecznie zdecydowano o kontynuacji budowy ze środków publicznych.
Ekspresyjna forma obiektu wynika z zestawienia dwóch nieregularnych brył, znacznie przewyż-szających typową wysokość zabudowań w mieście. Projekt elewacji powstał w wyniku współpracy z Olafurem Eliassonem, urodzonym w Danii artystą islandzkiego pochodzenia.
Stworzony dla muzyki obiekt sam stanowi instru-ment do chwytania światła. Na jego powierzchni roz-grywa się spektakl refleksów i odbić znajdującego się z jednej strony morza oraz miasta z drugiej. Inspiracją dla składającej się z dwunastobocznych modułów, krystalicznej, samonośnej ściany od strony południowej były spotykane na Islandii słupy bazaltowe. Trójwymiarowość konstrukcji podkreślono dzięki wypełnieniu barwionym szkłem oraz lustrzaną powierzchnią.
Wnętrze mieści 4 sale koncertowe, których nazwy – Eldborg, Norðurljós, Silfurberg i Kaldalón – odwołują się do spotykanych na Islandii zjawisk atmosferycznych i form krajobrazu. Uzupełnieniem programu funkcjonalnego są obszerne przestrzenie publiczne, kawiarnia i taras na dachu.
Agnieszka Skolimowska
