Muzeum Narodowe w Estonii
Nowy gmach usytuowano na terenie dawnej radzieckiej bazy wojskowej. Nawierzchnia pasa startowego gładko przechodzi w powierzchnię dachu zakończonego wydatnym, wizualnie lekkim nadwieszeniem nad strefą głównego wejścia. Konstrukcja nośna budynku jest żelbetowa, częściowo prefabrykowana, posadowiona na palach, tuż nad poziomem wody gruntowej. Z kolei konstrukcję dachu stanowią częściowo kratownice stalowe, a częściowo teowe belki żelbetowe.
Muzeum Narodowe w Estonii powołano w 1909 roku w celu gromadzenia i udostępniania zabytków estońskiej kultury, znalezisk archeologicznych i ginących tradycji ludowych. Zlokalizowano je na terenach należących do arystokratycznej rodziny bałtyckich Niemców – Liphartów, ziemie w 1940 skonfiskowano na potrzeby budowy radzieckiej bazy wojskowej. Położony 4 km na północny wschód od Tartu nowy gmach, usytuowany na terenie byłego lotniska, ma symbolizować ciągłość tradycji tej instytucji i jednocześnie podkreślać jej otwartą, współczesną formułę działania. Obiekt ma długość 355 m, powierzchnię 34 000 m2 i mieści kolekcję 140 000 eksponatów.
