Sala koncertowa Casa Da Música
Casa da Música to budynek rzeźba, intelektualna łamigłówka i egalitarna przestrzeń spotkań. Kadruje widoki na miasto i czerpie z niego to, co charakterystyczne. Obiekt powstał z okazji obchodów Europejskiej Stolicy Kultury 2001, jako element szeroko zakrojonego programu rewitalizacji Porto.
Dla Porto, które obok Rotterdamu gościło obchody Europejskiej Stolicy Kultury w 2001 roku, działania o charakterze miejskiej odnowy stały się równie ważne, co realizacja programu artystycznego. Projekt Casa da Música wyłoniono w ramach konkursu architektonicznego z 1999 roku, do którego zaproszono pracownie architektoniczne z Portugalii i zagranicy. Spośród trójki zakwalifikowanych do ostatniego etapu architektów – Dominique’a Perraulta, Rafaela Viñoly’ego i Rema Koolhaasa, wybrano koncepcję przedstawioną przez tego ostatniego, założyciela pracowni Office for Metropolitan Architecture (OMA). Ze względu na zbyt krótki czas przeznaczony na budowę, Casa da Música nie została ukończona w założonym terminie, a pierwszy koncert odbył się tu dopiero w 2005 roku.
Budynek zlokalizowano na styku starego miasta i dzielnicy robotniczej, przy Praça de Mouzinho de Albuquerque, zwanym także Rotunda da Boavista. To okrągły plac o powierzchni 31 416 m2, gdzie koncentrycznie zbiega się osiem ulic.
Wieloboczną bryłę z białego betonu posadowiono na trawertynowej, falującej powierzchni. Inspiracją dla formy budynku stał się zarzucony projekt domu jednorodzinnego Y2K, przetransponowany na nową skalę i funkcję.
Duża sala koncertowa została wyłożona sklejką z motywem złotych słojów drewna. Na tle powściągliwego wnętrza wyróżniają się bogato zdobione, barokowe organy. Najbardziej nietypowym elementem sali są przeszklenia, które nie tylko wpuszczają światło dzienne, lecz także otwierają zazwyczaj niedostępną dla wzroku przestrzeń na miasto, podkreślając jej egalitarny charakter. Dwie warstwy falującej szyby zapobiegają docieraniu hałasów z zewnątrz, a jednocześnie zapewniają doskonałe warunki akustyczne.
Choć Casa da Música może wydawać się nieprzystępna, łączy ją z miastem szereg subtelnych powiązań. Pofałdowana platforma przyciąga deskorolkarzy, którzy nieustannym ruchem ożywiają okolicę. Przeszklenia w różnych miejscach budynku kadrują widoki na okolicę, skąd zaczerpnięto kolory, ornamentykę i azulejos – tradycyjną portugalską ceramikę, którą wyłożono wybrane przestrzenie budynku.
