Sacrum czasoprzestrzeni – reinterpretacja – kontrowersje – świat wartości
Dla czytelnika „Architektury-murator” najcenniejszy jest trzeci rozdział. Posiłkując się tekstami wielu współczesnych polskich architektów, autor, ksiądz Henryk Nadrowski, porusza zagadnienia bliskie wiernym praktykującym, dla których kontakt z Bogiem równoznaczny jest z obecnością w kościele. Pisze o stosownym otoczeniu świątyni, jej kontakcie z miastem albo przyrodą, o bodźcach które od dziecka rzeźbią swoistą matrycę w pamięci wiernych – recenzja Hanny Faryny-Paszkiewicz.
Monumentalna praca księdza Henryka Nadrowskiego dotyczy bodaj wszelkich aspektów przestrzeni sacrum. Autor napisał ją z punktu widzenia osobiście przeżywanej wiary: teorii i praktyki. Tekst ten należy więc traktować jako głęboko doświadczony głos oparty o wiedzę teologiczną. Jednocześnie ksiądz Nadrowski udawania, jak dalece zna i panuje nad „świecką” literaturą przedmiotu, śledzi ją i analizuje. Dla czytelnika „Architekturymurator” najcenniejszy jest trzeci rozdział Urzeczywistnienie sakralizacji. Tu także, posiłkując się bogatą bibliografią, w tym tekstami wielu współczesnych polskich architektów: Szczepana Bauma, Aleksandra Franty, Henryka Buszki czy Jeremiego Królikowskiego, autor porusza zagadnienia bliskie wiernym praktykującym, dla których kontakt z Bogiem równoznaczny jest z obecnością w kościele.
