Przestrzeń publiczna 2.0. Miasto u progu XXI wieku
Dorota Wantuch-Matla wychodzi z założenia, że w Polsce o przestrzeni publicznej coraz częściej mówi się i pisze, lecz powstająca literatura to głównie pozycje akademickie, w niewielkim stopniu wykraczające poza kręgi uczelniane. Autorka proponuje więc m.in. typologię współczesnych miejskich przestrzeni publicznych, charakteryzując relatywnie nowe trendy i funkcje, a także opisuje nowatorskie rozwiązania architektoniczne i krajobrazowe, w tym sposoby kształtowania relacji budynek-przestrzeń, oraz technologie materiałowe i multimedialne – recenzja Michała Stangla
Książka stanowi przekrojowe kompendium aktualnych zjawisk i trendów kształtowania przestrzeni publicznych wraz z omówieniem współczesnych czynników cywilizacyjnych wpływających na ostateczny ich kształt. Odnosi się do miast zachodnich, do których autorka zalicza także miasta w Polsce – i słusznie. Szkoda jednak, że polskie przykłady są dość nieliczne. Książka powstała dzięki stypendium Młoda Polska pochodzącemu z dotacji Narodowego Centrum Kultury. Tekst to opracowana na nowo rozprawa doktorska autorki z 2013 roku Przeobrażenia i wielopostaciowość współczesnych przestrzeni publicznych. Dorota Wantuch-Matla wychodzi z założenia, że w Polsce o przestrzeni publicznej coraz częściej mówi się i pisze, lecz powstająca literatura to głównie pozycje akademickie, w niewielkim stopniu wykraczające poza kręgi uczelniane. Nie można się z tym jednak zgodzić. Przeciwnie – w ostatnich latach temat jest coraz szerzej opisywany: od publicystyki, przez tłumaczenia klasyki zagranicznej, po książki popularyzatorskie czy poradniki dostępne też w internecie (jeden z ich spisów dostępny TU).
