Hala widowiskowo-sportowa w Zakopanem
Nowa hala stanęła na tyłach kompleksu Centralnego Ośrodka Sportu z lat 60., zajmującego rozległy teren od Kuźnic, po Wielką Krokiew. Połączono ją z modernistycznymi budynkami pływalni i internatu, tworząc spójną, funkcjonalną całość – o realizacji biura LOCUM pisze Dawid Hajok.
Zabudowania zanurzonego w smrekowym lesie Centralnego Ośrodka Sportu w Zakopanem reprezentują tzw. architekturę fisowską, realizowaną tu w początkach lat 60. w związku organizacją mistrzostw świata federacji narciarskiej FIS. Budynki utrzymane w tym nurcie stanowią interpretację nowocześnie rozumianego regionalizmu, który w stolicy Tatr pozostawił po sobie nieliczne, aczkolwiek udane i bardzo oryginalne przykłady, by wymienić tylko halę gimnastyczną z dwukrzywiznowym dachem siodłowym, upodobnioną do wysokogórskiego krajobrazu (proj. Andrzej Skoczek, Bogumił Zaufal, Stanisław Karpiel, 1962). Całkiem prawdopodobne, że gdyby nie wydany jeszcze przez Józefa Cyrankiewicza zakaz stosowania aluminium do celów budowlanych, hala mogłaby wyglądać zupełnie tak samo, jak ta wzniesiona zaledwie przed rokiem jako uzupełnienie istniejącego kompleksu.
