Architektura i nowe technologie
Według ekonomisty Jeremy’ego Rifkina nadchodzi trzecia rewolucja przemysłowa – era wszechobecnej digitalizacji, dzięki której około 2050 roku większość potrzeb będziemy zaspokajać lokalnie przy jednoczesnej globalnej wymianie wiedzy. Efektem będzie samowystarczalność społeczności i miast. Jakie możliwości dają już dziś cyfrowe narzędzia projektowania? Czy architekci odegrają rolę w trzeciej rewolucji przemysłowej? I jaki wpływ na architekturę wywrą modelowanie parametryczne, cyfrowa produkcja, druk 3d czy rozszerzona rzeczywistość? – zastanawia się w tym numerze Michał Piasecki, architekt specjalizujący się w projektowaniu algorytmicznym i produkcji wspomaganej cyfrowo.
-> Zobacz architektoniczny słownik nowych technologii
Parametrycyzm
W 2009 roku Patrik Schumacher, partner w pracowni Zahy Hadid, opublikował na łamach „AD” artykuł zatytułowany Parametrycyzm, nowy globalny styl w architekturze i urbanistyce (Parametricism – A New Global Style for Architecture and Urban Design, „AD – Architectural Design”, Digital Cities, vol. 79, nr 4, 2009). Schumacher odwołał się do początków projektowania wspomaganego komputerowo, kiedy w latach 80. i 90. jego pionierzy – tacy, jak Greg Lynn – eksperymentowali z oprogramowaniem do tworzenia animacji komputerowych. Stwierdza, że ostatnie udoskonalenia (parametrycyzmu) są powodowane szybkim rozwojem modelowania parametrycznego.
Według Schumachera, parametrycyzm zamyka okres przejściowy, który nastąpił po modernizmie i który charakteryzowały krótkotrwałe epizody: postmodernizm, dekonstruktywizm i minimalizm. Parametrycyzm to architektoniczna i urbanistyczna odpowiedź na postfordowską erę, w której społeczeństwo masowe wyewoluowało w społeczeństwo heterogeniczne. Architektura i urbanistyka pomagają zorganizować oraz wyrazić rosnący stopień złożoności nowego społeczeństwa sieci. Schumacher stwierdza również, że samo zastosowanie modelowania parametrycznego czy kodowania w projektowaniu nie świadczy o przynależności projektu do nurtu parametrycyzmu. Ma tu na myśli wykorzystanie cyfrowych narzędzi do optymalizacji projektów bez połączenia z „parametryczną estetyką”.
Dziś praktycznie wszystkie czołowe pracownie architektoniczne mają w swoich strukturach dział technologii cyfrowych umożliwiający intensywne eksplorowanie potencjału nowych narzędzi. Estetyka budynków szwajcarskiego biura Herzog & de Meuron jest daleka od parametrycyzmu, jednak również tam znajduje się specjalna sekcja, która eksperymentuje nie tylko z kreatywnym kodowaniem, ale też z wykorzystaniem wirtualnej rzeczywistości (VR).
