Rozbudowa Tate Modern w Londynie
Nowe skrzydło dobudowano do głównej siedziby muzeum mieszczącej się w dawnej elektrowni Bankside Power Stadion. Elewacja obiektu jest dwuwarstwowa – zasadniczą warstwę stanowią ściany żelbetowe, w których okna wykonano w technologii ściany kurtynowej. Całą konstrukcję okrywa warstwa z cegieł. Ze względu na nietypową formę – elewacje mają pięć różnych stopni nachylenia – szczególnym wyzwaniem był projekt fasady szklanej. Wykorzystano 1700 pakietów w 60 typach różniących się wysokościami. O realizacji biura Herzog & de Meuron pisze Maciej Lewandowski.
Nowe skrzydło londyńskiego Tate Modern dobudowano do głównej siedziby muzeum mieszczącej się w dawnej elektrowni Bankside Power Stadion (projekt: sir Giles Gilbert Scott, 1963; projekt przebudowy: Herzog & de Meuron, 2000, „A-m” 12/2000). Od momentu otwarcia Tate obsługuje 5 mln zwiedzających rocznie i rozbudowa była konieczna zarówno ze względu na jej rozwój programowy, jak i na coraz większe zbiory. Powierzchnię wystawienniczą powiększono o 60%. W ramach rozbudowy zagospodarowano południowo-zachodnią strefę wokół budynku głównego. Na podziemnych zbiornikach oleju opałowego, które zaadaptowano na sale ekspozycyjne dla potrzeb dużych instalacji artystycznych, performance’ów i pokazów filmowych, zbudowano nowe skrzydło mieszczące poza przestrzeniami wystawowymi również bar, restaurację, biura, sale do zajęć teatralnych i edukacyjnych.
