Muzeum Warszawskiej Pragi
Na potrzeby muzeum zaadaptowano trzy historyczne kamienice i dawny dom modlitwy z unikatowymi freskami. Poddane konserwacji polichromie stały się istotną częścią muzealnej opowieści o przeszłości Pragi i jej żydowskich mieszkańcach – pisze Monika Komorowska.
Praga od kilkunastu lat dynamicznie się zmienia. Zmienia się fragmentarycznie, oddolnie, dzięki inicjatywie mieszkańców, dla których praska tożsamość często jest wyborem i stylem życia. Zmienia się także dzięki inwestycjom miejskim – realizacji metra, przebudowie ulic, nowym centrom aktywności lokalnej czy tzw. działaniom miękkim, które mają Pragę rewitalizować. Oblicza tej odnowy dzielnicy ewoluują.
Jeszcze do niedawna były to głównie remonty elewacji, które wnętrza kwartałów pozostawiały bez zmian, dziś wdrażany jest Zintegrowany Program Rewitalizacji, który niesie nadzieje na bardziej kompleksowe podejście. W działania te wpisuje się otwarte w 2015 roku Muzeum Warszawskiej Pragi – efekt wizji miejsca, które ma przybliżać tę część miasta zarówno turystom, jak i mieszkańcom lewego brzegu oraz samym prażanom. To wizja urzędników, muzealników, miejskich aktywistów i lokalnych społeczności, której kształt nadali architekci z dwóch pracowni: Pas Projekt Archi Studio oraz 307kilo we współpracy z Charlie Koolhaas. Ta pierwsza w wyniku przetargu na potrzeby placówki zaadaptowała historyczne kamienice i zaprojektowała nowy budynek administracyjno-biurowy, druga odpowiada za ekspozycję, na którą w 2013 roku wygrała konkurs.
