Historia miejsca

2016-04-29 11:45 Tekst: Tomasz Żylski
Nowy Świat - Centrum giełdowe
Autor: archiwum serwisu Widok ogólny gmachu PZPR. Fot. Alfred Funkiewicz ZA „Architektura” nr 5 /1952

Reprezentacyjna południowa fasada Domu Partii miała otwierać się na plac Trzech Krzyży i panoramiczny widok Alej Ujazdowskich. Dziś odbija się w przeszklonej elewacji nowego biurowca, współtworząc kameralne wnętrze urbanistyczne w śródmieściu Warszawy – pisze Tomasz Żylski.

Dom Partii, jako siedziba KC PZPR w przeszłości zwany też Białym Domem albo Domem pod Baranami, powstał według konkursowego projektu Wacława Kłyszewskiego, Jerzego Mokrzyńskiego i Eugeniusza Wierzbickiego z 1947 roku. Pod realizację obiektu wyznaczono teren między Alejami Jerozolimskimi, Nowym Światem, Książęcą oraz projektowaną aleją Na Skarpie, w rejonie, który od Zamku Królewskiego do Belwederu wypełniać miały nowe budynki mieszczące instytucje, związki polityczne i zawodowe oraz siedziby stowarzyszeń artystycznych. Zespół zachowanych kamienic przy ul. Książęcej przewidziano do rozbiórki, co otwierać miało szeroką perspektywę na plac Trzech Krzyży i Aleje Ujazdowskie. Główną elewację gmachu zaprojektowano więc od południa.

Wzdłuż długiego balkonu nad prześwitami prowadzącymi na obszerny dziedziniec zlokalizowano gabinet I Sekretarza KC PZPR Bolesława Bieruta. W projekcie konkursowym znalazła się też niewielka rotunda z salą zebrań: usytuowana na wspólnym podium nieco na wschód od budynku, stanowić miała razem z gmachem – jak pisze Jarosław Zieliński w książce Realizm socjalistyczny w Warszawie – modny w tym czasie i wywodzący się z kanonów funkcjonalizmu asymetryczny układ dwóch kontrastujących brył.

Szukasz innych wydań ?

Sprawdź archiwum