Muzeum Palestyny w Bir Zajt
Punktem wyjścia do wykreowania formy architektonicznej obiektu było kaskadowe ukształtowanie terenu, poprzecinanego kamiennymi murami oporowymi, odgraniczającymi kolejne tarasy, dawniej użytkowane rolniczo. Charakter otaczających tarasów zmienia się od silniej przekształconego do bardziej naturalnego, w miarę oddalania od budynku, którego wyrazista bryła organicznie wyłania się ze szczytu wzgórza. Obiekt jest pierwszym palestyńskim budynkiem certyfikowanym w LEED. Dochowanie surowych wymagań certyfikacji wymagało przyjęcia technik niestosowanych dotąd w lokalnym budownictwie, szczególnie w odniesieniu do izolacji przeciwwilgociowej i termicznej, ale także do recyklingu odpadów budowlanych – o najnowszej realizacji pracowni Heneghan Peng Architects pisze Maciej Lewandowski.
Misją Muzeum jest popularyzacja wiedzy o historii Palestyny, jej społeczności i kulturze. Siedzibę placówki zlokalizowano w miejscowości Bir Zajt, 25 km na północ od Jerozolimy. Etap pierwszy oddano do użytku w 2016 roku; mieści on galerie wystawowe, amfiteatr, kawiarnię, bibliotekę, sale edukacyjne, magazyny i biura o łącznej powierzchni 3500 m². Budynek otoczony jest 4 hektarami ogrodów urządzonych na terenie podarowanym muzeum przez położony obok uniwersytet Birzeit. W drugim etapie obiekt zostanie rozbudowany o dodatkowe skrzydło, uzyskując łączną powierzchnię 10 000 m². Krajobraz Palestyny przypomina strukturę miejską – praktycznie każdy jego fragment został przekształcony przez człowieka i stanowi zapis historii kultury, rozwoju produkcji i handlu.
Punktem wyjścia do wykreowania formy architektonicznej obiektu było kaskadowe ukształtowanie terenu, poprzecinanego kamiennymi murami oporowymi, odgraniczającymi kolejne tarasy, dawniej użytkowane rolniczo. Charakter otaczających tarasów zmienia się od silniej przekształconego do bardziej naturalnego, w miarę oddalania od budynku, którego wyrazista bryła organicznie wyłania się ze szczytu wzgórza. W większości jednokondygnacyjny gmach rozciąga się wzdłuż grzbietu na osi północ-południe, a z jego wnętrza rozpościera się widok na kaskadowo opadające ku zachodowi ogrody. Bliżej budynku wysadzane są one roślinami dekoracyjnymi i ziołami – geranium, rumiankiem, lawendą, rozmarynem. Kolejne tarasy zajmuje pszenica, a na samym dole rosną drzewa oliwne. Ciągi piesze wykonano w tradycyjnej w tym regionie technologii – z niepolerowanego terazzo. Przyziemie w północnej części, gdzie zlokalizowano strefę wejściową, galerię, biura i kawiarnię, otwiera się bezpośrednio na ogrody, natomiast część południowa – na kamienny amfiteatr. Obniżona część parteru mieści strefę edukacyjną z salami zajęć, warsztatami i częścią administracyjną.
