EU Mies Award 2017 – finaliści

2017-06-30 12:18
Kannikegården
Autor: archiwum serwisu Centrum Kannikegården powstało na głównym placu zabytkowego duńskiego miasta Ribe; Fot. Anders Sune Berg/Serwis prasowy

Projekty finałowe pokazują tematy, które wychodzą poza krąg architektury i stanowią wyzwanie dla współczesnego europejskiego społeczeństwa - są to mieszkalnictwo, pamięć i złożoność miasta.

Kannikegården – siedziba rady parafii i centrum kulturalne Ribe, Dania

Autorzy: Lundgaard & Tranberg Architects

Inwestor: Ribe Domsogns Menighedsråd

Powierzchnia: 624 m² (terenu), 1079 m² (użytkowa)

Realizacja: 2014-2015

Nie podano kosztu inwestycji

Opis autorski

Kannikegården w Ribe, najlepiej zachowanym średniowiecznym mieście w Danii, znajduje się na głównym placu, naprzeciwko katedry. Bryła unosi się nad ziemią, odsłaniając otwarty parter zintegrowany z ceglanymi ruinami. Na terenie budowy natrafiono na wykopaliska, które ujawniły pozostałości najstarszego w Danii chrześcijańskiego cmentarza z 800 roku n.e. Najbardziej widoczne są jednak ruiny klasztoru augustianów z XII wieku. Te zachowane relikty stały się częścią przestrzeni wystawienniczej, mającej przekazywać liczne kulturowe warstwy miejsca. Budynek składa się z pojedynczej podłużnej bryły przekrytej dwuspadowym dachem, wspartej na filarach nad wykopaliskami. Dłuższą elewacją zwraca się do placu, a skala i kąt dachu dostosowane są do sąsiednich zabudowań. Archetypowy kształt został w sposób rzeźbiarski odchylony ku południowi, by dać więcej światła i powietrza domom z tyłu. Wzdłuż ulic Sønderportsgade i Rykind powstał tu kameralny zielony dziedziniec. Główna bryła składa się ze stalowej ramy obudowanej lekkimi prefabrykowanymi elementami fasady. Opiera się na kolumnach z betonu wylewanego in situ, wyrastających z betonowej, też wylewanej na miejscu podstawy. Łączy ona różne poziomy wokół budynku ze wspierającymi murami i tworzy ramę dla ekspozycji około 2,5 m poniżej poziomu głównego placu. Interesujący i symboliczny jest fakt, że ruina, która pierwotnie służyła jako refektarz klasztoru, to odległy przodek dzisiejszego budynku. Ceglane pozostałości i Kannikegården „opowiadają" o użyciu murarki na przestrzeni 1000 lat.

Szukasz innych wydań ?

Sprawdź archiwum