Zielona odnowa miasta – konferencja SAK Miasto od nowa
Konieczność dostosowania projektu do lokalnych warunków to motyw powtarzający się w prezentacjach wszystkich uczestników zorganizowanej w Warszawie konferencji Stowarzyszenia Architektury Krajobrazu Miasto od nowa. Świetnie dostosowane do potrzeb współczesnych miast wydają się choćby takie interwencje jak projektowane przez Wagon Landscaping „betonowe ogrody”. Wycięte w asfalcie starych parkingów pola paryscy projektanci pozostawiają wypełnione gruzem. Dodają trochę ziemi ogrodniczej, a następnie obsadzają najbardziej odpornymi gatunkami roślin, na przykład wysokimi trawami ozdobnymi – relacja Krzysztofa Zięby.
Jak powiedzieć 500 dumnym osobom, które poświęciły dwa lata na przygotowanie projektu, że ich pomysł się nie sprawdzi? Przed takim zadaniem stanął w Chinach Peter Wilder, założyciel biura Wilder Associates, jeden z gości kwietniowej konferencji Stowarzyszenia Architektury Krajobrazu Miasto od nowa (dwunastej z cyklu Współczesna Architektura Krajobrazu – WAK12).
Brytyjskich architektów poproszono o skonsultowanie projektu nowego miasta w południowej prowincji Kuejczou. Masterplan przygotowany został w chińskim stylu: zespołowo, niezmiernie szczegółowo i z rozmachem. Malownicze wzgórza miały zostać „spłaszczone”, materiał ze ściętych szczytów wykorzystany do zasypania dolin, stare wioski zniszczone. Ich miejsce miała zająć standardowa zabudowa z wyspami zieleni i budynek w stylu Zahy Hadid. Projektanci z Wilder Associates stopniowo przekonali Chińczyków do zachowania wyjątkowego krajobrazu. Przeznaczone do likwidacji tarasy, na których kiedyś uprawiano herbatę, być może ocaleją. Mają znaleźć się na nich ogrody i tereny rekreacyjne.
Konieczność dostosowania projektu do lokalnych warunków to motyw powtarzający się w prezentacjach wszystkich uczestników zorganizowanej w Warszawie konferencji. Niektórzy, jak Lorenz Dexler, jeden z założycieli pracowni Topotek 1, czynią to w sposób dosyć przewrotny. Biuro zaangażowane było w projekt Superkilen – realizację placu w kopenhaskiej dzielnicy Nørrebro zamieszkanej w około 80% przez imigrantów. Nowa przestrzeń publiczna miała pomóc w procesie integracji, architekci starali się więc włączyć w proces projektowy jak największą grupę mieszkańców. Zaproponowaną przez projektantów metodę można streścić hasłem „dla każdego coś miłego”.
