Lwów modernistyczny – wystawa w Muzeum Architektury we Wrocławiu
Jak zauważa kurator ekspozycji Lwów 24 czerwca 1937. Miasto, architektura, modernizm, historyk sztuki i wicedyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie Andrzej Szczerski w towarzyszącej jej obszernej monografii, wśród polskich badaczy o modernistycznym Lwowie pisali dotąd szerzej nieliczni. Tymczasem pytanie o tożsamość lwowskiego modernizmu jest jednocześnie pytaniem o tożsamość nowoczesności w Polsce i w całej Europie Środkowo-Wschodniej – twierdzi. Do współpracy przy publikacji, która powstawała równolegle z wystawą, zaproszeni zostali eksperci z Polski i Ukrainy, którzy specyfikę lwowskiego modernizmu definiują jako silnie antropocentryczną, opartą na kontynuacji, nie negacji zastanej architektury, dzięki czemu nowa zabudowa świetnie dopełniała historyczną tkankę i była dość łatwo akceptowana przez mieszkańców – recenzja Tomasza Żylskiego.
24 czerwca 1937 roku w Teatrze Wielkim we Lwowie wystawiono popularną komedię współczesną Biała dama, na Uniwersytecie Lwowskim w ramach seminarium matematycznego doktor Stanisław Ulam wygłosił sprawozdanie z pobytu naukowego w Stanach Zjednoczonych, a w lokalnej prasie zapowiadano już najnowszą, XVII edycję Targów Wschodnich, najważniejszej wystawy przemysłowej w regionie, która miała odbyć się we wrześniu pod hasłem mobilizacji twórczej energii dla gospodarczego uniezależnienia Polski. W sekcji budowlanej przewidziano pokaz wszystkich nowoczesnych materiałów i form mających zastosowanie w rodzimej architekturze. Organizatorzy wrocławskiej ekspozycji Lwów 24 czerwca 1937.
