Jan Sas-Zubrzycki. Architekt, historyk i teoretyk architektury
Analizę twórczości Sasa-Zubrzyckiego przeprowadził tu Jerzy Wowczak, praktykujący, nagradzany architekt. Z takiej perspektywy bohater książki jawi się wręcz jako prekursor krytycznego regionalizmu, architektury reinterpretującej kontekst, co prawda w duchu historycznym i wernakularnym, ale niepozbawionej oryginalności i swobody, a na pewno doskonale zbudowanej i akceptowanej przez inwestorów i użytkowników – recenzja Marty A. Urbańskiej.
Ars longa, vita brevis – sławna maksyma była pierwszym zdaniem, które zapamiętałam z łaciny. Stało się tak z racji kontaktu z architekturą Jana Sasa-Zubrzyckiego. Łacińska inskrypcja ozdabiała znaną mi z czasów dzieciństwa, zaprojektowaną przez niego malowniczą willę w Krośnie, której właścicielem był rzeźbiarz Andrzej Lenik. Sentencja wydaje się idealnie opisywać twórczość tego architekta, historyka i teoretyka architektury, urodzonego w 1860 roku w Tłustym na Podolu, czynnego między innymi w Krakowie, a zmarłego w 1935 roku we Lwowie.
