Mieszkanie po polsku 1945-2018
Powojenne polskie mieszkalnictwo w swej ponad siedemdziesięcioletniej historii miało swoje sukcesy, ale i częste porażki. Jednak mimo tych ostatnich, w każdym okresie, w każdej stylistyce, powstawały ekspery-mentalne zespoły lub pojedyncze obiekty o niebanalnej i innowacyjnej formie, strukturze i technologii. Su-biektywny wybór dziesięciu najlepszych rozwiązań polskiej architektury mieszkaniowej prezentuje jej znawca Ryszard Nakonieczny.
Architektura mieszkaniowa w Polsce po drugiej wojnie światowej przechodziła przez różne formy rozwoju, meandrując między socjalistycznymi ideami modernizmu, socrealizmu i postmodernizmu, które po 1989 roku wraz z kolejnymi recepcjami nowoczesności ukształtowały nową kapitalistyczną rzeczywistość. Dziś to przede wszystkim rynek, podaż, inwestor i deweloper narzucają swe ograniczenia. Formalnie jednak zabudowa mieszkaniowa ciągle korzysta z tych samych wypracowanych już wcześniej wzorców poprzez mniej lub bardziej dosłowne cytaty i odwołania do przeszłości. Projektanci starają się też na nowo je definiować. Ważnym atrybutem wydają się być obecnie nie tylko komfort i bezpieczeństwo, ale przede wszystkim dbałość o wyższe cele – poszanowanie środowiska, natury i kultury przy racjonalnej i oszczędnej dyspozycji wszelkimi zasobami.
