O historii Akademii Sztuk Pięknych na Powiślu
Budynek Alfonsa Graviera z 1914 roku był pierwszym gmachem publicznym przy nowo utworzonym bulwarze nad Wisłą. Idea przywracania rzeki miastu pojawiła się też w założeniach w konkursu na rozbudowę obiektu.
Gmach Szkoły Sztuk Pięknych przy Wybrzeżu Kościuszkowskim na Powiślu wzniesiony został w latach 1912–1914 według koncepcji warszawskiego architekta Alfonsa Graviera, a jego budowę sfinansowała znana filantropka Eugenia Kierbedź, córka autora pierwszego w stolicy stałego mostu na Wiśle. W konkursie na projekt obiektu, zorganizowanym przez Koło Architektów w Warszawie, zwyciężyła co prawda praca Bronisława Rogójskiego, ale ostatecznie do realizacji jury skierowało pracę Graviera (jedna z hipotez głosi, że projekt Rogójskiego inwestorka uznała za zbyt zachowawczy).
Już wówczas zwracano jednak uwagę, że działka podarowana uczelni przez władze miasta pod budowę gmachu jest stanowczo za mała w stosunku do jej potrzeb: Przyznać trzeba, że plac wybrano szczęśliwie, zdala od centrum miasta, jednak rozmiar jego około 4800 m², według naszego przekonania, za mały, a zwłaszcza zamało w kierunku północno-zachodnim wydłużony – pisała redakcja krakowskiego miesięcznika „Architekt” z lutego 1912 roku (pisownia oryginalna).
