Muzeum Tirpitz w Danii
Podczas II wojny światowej w Blåvand na zachodnim brzegu Półwyspu Jutlandzkiego inżynierowie III Rzeszy realizowali stanowisko dla jednej z największych baterii artyleryjskich Wału Atlantyckiego. W nigdy nieukończonym ogromnym bunkrze działa obecnie muzeum, które w 2017 roku rozbudowano o cztery niezależnie funkcjonujące części ekspozycyjne według projektu Bjarke Ingels Group. Forma nowego obiektu przypomina układ precyzyjnych nacięć w krajobrazie, nie zakłócając widoku dominującej nad okolicą monolitycznej konstrukcji historycznego bunkra – pisze Maciej Lewandowski.
Podczas II wojny światowej w Blåvand na zachodnim brzegu Półwyspu Jutlandzkiego inżynierowie III Rzeszy realizowali stanowisko dla jednej z największych baterii artyleryjskich Wału Atlantyckiego. Budowa nigdy nie została dokończona, a przez dwie dekady we wchodzącym w skład założenia bunkrze działało popularne muzeum, które w 2017 roku rozbudowano o cztery niezależnie funkcjonujące części ekspozycyjne, przeznaczone do obsługi 100 000 zwiedzających rocznie. Wystawy prezentują prehistorię tego regionu od epoki lodowcowej, a także historię współczesną obejmującą czasy II wojny światowej i budowę niemieckiego systemu umocnień. Poszczególne części muzeum są dostępne z zagłębionego dziedzińca. Forma obiektu przypomina układ precyzyjnych nacięć w krajobrazie, zintegrowany z otaczającym terenem, a zarazem wydzielony z przestrzeni za pomocą lekkich przeszkleń na całą wysokość kondygnacji. W drodze do głównego wejścia odwiedzający początkowo widzą jedynie historyczny bunkier, a prowadzące do nowej części rozcięcia w terenie wyłaniają się stopniowo, w miarę zbliżania się do obiektu. Projektanci nowej części muzeum w kontraście do istniejącej ruiny niemieckiego bunkra starali się stworzyć wrażenie dostępności, otwartości, lekkości i przestronności.
