Muzeum Pamięci Sybiru
Powstał obiekt mocno zapadający w pamięć, nasycony treściami symbolicznymi i wydobywający piękno przemysłowej architektury międzywojnia – o nowej realizacji pracowni ARKON Jan Kabac piszą Konrad Kucza-Kuczyński i Jerzy S. Majewski [W WYDANIU CYFROWYM DODATKOWE ZDJĘCIA].
Historia muzeum
Muzeum przylega do bocznicy kolejowej dawnego Dworca Poleskiego, skąd w latach 1940-1941 władze radzieckie wywiozły na Syberię i do Kazachstanu tysiące Polaków
Kompleks dawnych magazynów przy ul. Węglowej w Białymstoku, choć położony nieopodal centrum, był do niedawna prawie zupełnie nieobecny w świadomości mieszkańców. Wzniesiony w latach 1934-1936 na potrzeby wojska, do początku bieżącego stulecia stanowił militarną enklawę, odizolowaną od reszty miasta. Poszczególne obiekty, zrealizowane wzdłuż linii kolejowej prowadzącej z Białegostoku do Wołkowyska, przez kilkadziesiąt lat wykorzystywano jako składy. Na 10-hektarowym terenie w oparciu o ramową konstrukcję żelbetową wypełnioną cegłą powstało w sumie pięć dwukondygnacyjnych budynków magazynowych. Przy każdym wybudowano osobne tory; każdy miał rampę rozładunkową, z której do wnętrza prowadziło od kilku do kilkunastu rozsuwanych wrót. Powierzchnia użytkowa obiektów wynosiła w sumie ok. 17,5 tys. m², przy czym dwa największe miały po 4 tys. m². Uzupełnieniem założenia były budynki administracyjne i gospodarcze usytuowane w północno-zachodniej części terenu. Podczas sowieckiej okupacji Białegostoku magazyny służyły jako tymczasowe miejsce pobytu ludności polskiej przed jej deportacją na Wschód. Szacuje się, że tylko z samego Białegostoku w latach 1940-1941 władze radzieckie wywiozły stąd na Syberię i do Kazachstanu ok. 20 tys. Polaków.