Pomnik w Lesie Szpęgawskim. Las sprzymierzeńcem pamięci
Monument reprezentuje cechy wspólne dla współczesnych upamiętnień: zachęca do eksploracji i wspiera różnorodne formy aktywnego odbioru – o realizacji Katarzyny Ephraim pisze Joanna Kabrońska [W WYDANIU CYFROWYM DODATKOWE SCHEMATY].
Droga przemiany miejsc upamiętnień, która prowadzi od umieszczonych na piedestale i oglądanych z dystansu figur samotnych bohaterów do zróżnicowanych, abstrakcyjnych, współtworzących przestrzeń publiczną form, rozpoczęła się kilka dekad temu. Współczesne monumenty często projektowane są tak, aby angażować uwagę odwiedzających miejsce pamięci nie tylko pod względem wizualnym. Zapraszają one do wejścia w swoją przestrzeń, nawet do dotknięcia powierzchni, a tym samym tworzą bliższe i bogatsze więzi ze zwiedzającymi.
Monument Pamięci w Lesie Szpęgawskim autorstwa Katarzyny Ephraim jest takim właśnie współczesnym miejscem pamięci. Forma przestrzenna została zaprojektowana na podobieństwo lasu – tworzy ją 117 nieregularnie rozmieszczonych jasnoszarych betonowych drzew oraz 33 ścięte pnie i to na nich, na podobieństwo słojów, umieszczono w porządku alfabetycznym nazwiska ponad 2,4 tys. ofiar. Wielu z nich nadal nie ustalono, dlatego jeden z pni poświęcono ofiarom nieznanym.