Adolf Szyszko-Bohusz – dwie twarze architekta
Ostatnio niemal równocześnie ukazały się dwie ważne publikacje dotyczące Szyszko-Bohusza: towarzyszący poświęconej mu wystawie z 2013 roku katalog z kilkoma artykułami i monografia architekta pióra Michała Wiśniewskiego. Z punktu widzenia dzisiejszego badacza najciekawszy jest wysuwany w obu wydawnictwach wątek połączenia etykiety architekta narodowego z kosmopolityczną postawą. Otwarty na nowoczesną sztukę, szczególnie w kształtowaniu wnętrz i ich detalu, w strukturach zewnętrznych był wierny historii – recenzja Hanny Faryny-Paszkiewicz.
Zorganizowanej w 2013 roku krakowskiej wystawie Reakcja na modernizm. Architektura Adolfa Szyszko-Bohusza towarzyszyły dwa uzupełniające się wydawnictwa. Katalog z kilkoma artykułami i monografia architekta pióra Michała Wiśniewskiego. Twórczość Szyszko-Bohusza dawno zasługiwała na solidne podsumowanie. Może powodem, dla którego tak długo czekał na swoją kolej była pieczątka zachowawczości, akademizmu, od którego nigdy się nie odżegnał. Studia na petersburskiej akademii ukształtowały kierunek jego projektów, choć udowodnił, że równie dobrze czuł się jako architekt uspokojonego funkcjonalizmu. Miano „architekta Piłsudskiego” także przez lata nie było furtką do wystaw i opracowań.
