W maju już po raz czwarty odbędą się organizowane przez naszą redakcję konfrontacje młodych architektów. Jak dowodzą kolejne edycje, 5 lat to w architekturze bardzo długi okres. W opublikowanym w bieżącym numerze „Architektury-murator” wywiadzie Hubert Trammer, trzykrotny uczestnik Młodzi do Łodzi, tak o tym mówi: na spotkaniu w 2003 roku podejście było bardziej introwertyczne (…). W 2013 roku pojawiło się wiele osób realnie zaangażowanych społecznie, architektów-aktywistów. Taki trend jest powszechny na całym świecie. Co dalej? Szukając odpowiedzi, przyglądamy się 15 najciekawszym młodym pracowniom wytypowanym przez redaktorów naczelnych wiodących zagranicznych magazynów architektonicznych.
Ewa P. Porębska
Najtrudniejszy element projektu stanowi wyszukiwanie odpowiednich proporcji pomiędzy zabudową mieszkaniową, biurowo-usługową i pozostałymi funkcjami oraz między przestrzeniami o charakterze publicznym i półpublicznym. Każdorazowo jest to przedmiotem wnikliwych analiz, ale nie da się ukryć, że projekt jest w tym zakresie eksperymentalny. Szczęśliwie udaje nam się unikać klasyfikacji „Mordoru” czy „sypialni” i tworzyć otwartą, ekologiczną dzielnicę krótkich odległości – pisze Marcin Woyciechowski.
Przez ponad 100 lat trzydziestohektarowy teren dawnych koszar huzarów na granicy Strzyży i Wrzeszcza otoczony był wysokim murem. Architekci musieli więc stworzyć tu nie tylko nową, wielofunkcyjną dzielnicę, ale również powiązać przestrzennie całe założenie z resztą miasta – pisze Tomasz Żylski.
Realizacja Garnizonu jest prowadzona w duchu najlepszych, wielkoskalowych projektów śródmiejskich, takich jak Aker Brygge w Oslo, HafenCity w Hamburgu czy Rotermanni kvartal w Tallinie. Nowoczesna zabudowa nanizana jest na dawny układ ulic z pojedynczymi, ale emblematycznymi obiektami poprzemysłowymi lub powojskowymi – pisze Daniel Załuski.
Projekt realizowanej tu od 2007 roku nowej dzielnicy jest próbą stworzenia fragmentu miasta, do pewnego stopnia tradycyjnego i samowystarczalnego. Miasta z zabudową w ludzkiej skali, ogólnodostępnymi placami, deptakami dla pieszych oraz siatką ulic z ograniczonym ruchem samochodowym i pierzejami domów o handlowych parterach z podcieniami. Ważnym elementem dzielnicy jest też starannie zaprojektowana, choć nie zawsze dobrze utrzymana zieleń i mała architektura – pisze Jerzy S. Majewski.
Tektonika elewacji, podziały okienne i materiały czytelnie odwzorowują historyczne wartości wschodnich obrzeży Kazimierza. Dzięki doświadczeniu autorów czytamy je z lekkością architektonicznych opowiadań uznanego krakowianisty Michała Rożka. O nowym budynku Biura Projektów Lewicki Łatak pisze Dawid Hajok.
Zadaniem architektów było zaprojektowanie komfortowego, dużego domu z basenem wśród chaotycznej zabudowy jednorodzinnej. Poszczególne funkcje rozplanowali więc w trzech odrębnych bryłach, które poukładali niczym klocki. O jednej z najnowszych realizacji archistudia studniarek + pilinkiewicz – pisze Justyna Wojtas-Swoszowska.
Choć konserwator dopuścił wykreślenie pozostałości dawnej zabudowy folwarku z rejestru zabytków, inwestorzy wraz z architektami podjęli próbę ich ocalenia, decydując się na połączenie zrekonstruowanych elementów zespołu z nowymi. O realizacji studia Karpiel Steindel Architektura pisze Dawid Hajok.
Z okazji czwartego spotkania Młodzi do Łodzi zwróciliśmy się do redaktorów naczelnych wiodących zagranicznych magazynów architektonicznych z prośbą o wskazanie najciekawszych pracowni z ich krajów wraz z krótkim uzasadnieniem dokonanego wyboru. Dzięki temu, podobnie jak dziesięć lat temu, możemy przedstawić na łamach „A-m" piętnaście biur architektonicznych o ogromnym potencjale twórczym, intelektualnym, organizacyjnym – pisze Ewa P. Porębska.
Publikujemy przegląd najważniejszych nagród i konkursów skierowanych wyłącznie do młodych architektów. Jak wynika z zestawienia, organizatorzy przyjmują różne cezury wieku i w różny sposób poszukują najbardziej obiecujących projektantów. Pod uwagę brana jest pierwsza realizacja, portfolio bądź obiekt, ale też opracowanie projektu na zadany temat. Warto zauważyć, że wśród laureatów coraz częściej pojawiają się Polacy – pisze Tomasz Żylski
Tematem tegorocznej, piątej już edycji Międzynarodowego Biennale Architektury Wnętrz w Krakowie była redefinicja funkcji i rozwiązań przestrzennych Małopolskiego Ogrodu Sztuki. Organizatorzy wspólnie z uczestnikami poszukiwali nowych pomysłów dla budynku i jego roli w strukturze miasta – relacja Tomasza Żylskiego.
Balkrishna Doshi jest pierwszym architektem z Indii wyróżnionym Pritzkerem i jego 45 laureatem. Współpracował z Louisem Kahnem i Le Corbusierem, przyczyniając się znacząco do rozwoju kultury architektonicznej w Indiach. Znany jest z takich realizacji, jak mieszkania socjalne Aranya w Indore (1989) czy Indyjski Instytut Zarządzania w Bangalore (1977-1992). W 1980 założył pracownię Sangarth.
Prezentacja prac nagrodzonych w ostatniej edycji konkursu TEORIA i stypendium PRAKTYKA odbyła się 23 marca roku w warszawskim Centrum Konferencyjnym POLIN. Gościem wieczoru była francuska architektka Odile Decq, która opowiedziała o swoich najważniejszych realizacjach oraz o działalności pedagogicznej. Obszerny wywiad z Odile Decq, który powstał podczas jej wizyty w Warszawie, można przeczytać tu: http://architektura.muratorplus.pl/krytyka/kwestionowac-status-quo-wywiad-z-odile-decq_8547.html
Rozstrzygnięto konkurs na koncepcję zagospodarowania Stoczni Cesarskiej. Zwyciężyło biuro Henning Larsen we współpracy z BBGK Architekci oraz A2P2.
Wkrótce rozpocznie się rozbudowa Portu Lotniczego Lublin w Świdniku według projektu pracowni ARÉ. Powierzchnia obiektu zwiększy się o prawie 2,2 tys. m2.
Technologie i metodologia projektowania rozwijają się w takim tempie, że w momencie ich przedstawienia w artykułach naukowych nierzadko tracą już na świeżości. Książka Laka Perspectives sytuuje się pomiędzy publikacją pokonferencyjną a zbiorem prasowych wywiadów, zestawionych pod konsekwentną redaktorską kontrolą. Każda z rozmów opatrzona jest wyjaśnieniami najważniejszych pojęć oraz uzupełniona linkami do stron internetowych – recenzja Moniki Arczyńskiej.
W czasach, gdy rola architekta zredukowana została do jednego z bardzo wielu elementów procesu inwestycyjnego, a sam termin architektura oficjalnie ginie wśród nazw innych dziedzin z tym procesem związanych, Talowski jawi się wręcz jako tytan twórczej wolności i determinacji. Monografia autorstwa Tadeusza Bystrzaka to nie naukowa dysertacja, lecz szczery efekt zachwytu miłośnika twórczości Talowskiego – recenzja Marty A. Urbańskiej.
Marek Dziekoński był mistrzem detalu. W siermiężnych czasach totalnej typizacji i permanentnego braku wszystkiego potrafił wyczarować coś z niczego w każdym niemal aspekcie – kompozycji, konstrukcji, materiale. Tychy zawdzięczają mu naprawdę wiele, choć on sam chyba tego miasta do końca nie pokochał. W książce Patryka Oczki znajdziemy wiele projektów, także tych niezrealizowanych, szkiców i biografię Dziekońskiego – recenzja Roberta Skitka.
W książce Aleksandry Machowiak i Daniela Mizielińskiego znajdziemy wyłącznie współczesne i bardzo oryginalne domy. Poznamy też ich projektantów. Każdy z obiektów został zilustrowany, opisany i celnie nazwany. Dzieciaków raczej nie zdziwi, że tak odjechane pomysły można wprowadzać w życie, a domy mogą być tak różnorodne. Szok za to mogą przeżyć ich rodzice – recenzja Roberta Skitka.
Maria Lipok-Bierwiaczonek miała okazję rozmawiać z najstarszym żyjącym pokoleniem tyszan doskonale pamiętających, jak nowe miasto niespodziewanie wdarło się w spokojną, ukształtowaną wiekami tradycji okolicę. To historia miasta odkrywana pod widoczną warstwą – tak dobrze mieszkańcom znaną – recenzja Roberta Skitka.
Delirious New York został wydany w roku 1978, zaledwie trzy lata po powstaniu OMA, w czasach, gdy Koolhaas nie zrealizował jeszcze żadnego budynku. Autor jest zafascynowany życiem w metropolii, przemianami społecznymi, do jakich doprowadziła kultura zagęszczania i technologia fantastyczności. Ma talent do definiowania procesów i wyciągania oryginalnych, ale logicznych wniosków. To książka o 2028 magicznych kwartałach, fantastycznych samowystarczalnych światach – recenzja Roberta Skitka.
Wielofunkcyjny zespół Bund Finance Center zaprojektowany wspólnie przez pracownie Foster + Partners oraz Heatherwick Studio stanowi element rewitalizacji nabrzeża rzeki Huangpu w historycznej części Szanghaju. Głównym elementem założenia jest budynek centrum kulturalnego – siedziba Fundacji Fosun z charakterystyczną ruchomą elewacją. Składa się ona z trzech przesuwnych zasłon, zbudowanych łącznie z 675 metalowych rur o długości od 2 do 16 metrów, podwieszonych do automatycznie sterowanych prowadnic – pisze Maciej Lewandowski.
Projekt przebudowy i rozbudowy obiektu polegał m.in. na odtworzeniu podziałów na elewacji i detali z lat 50. XX wieku, oraz wzniesieniu nowego skrzydła od strony ulicy Brackiej – o budzącej kontrowersje realizacji, która wiązała się praktycznie z rozbiórką, a następnie odbudową historycznego domu towarowego, pisze jej generalny projektant Andrzej M. Chołdzyński.
Wygłoszenie wykładu czy współpraca ze studentami dają dużą przyjemność i satysfakcję. Jednak budowanie ma urzekającą siłę konkretu – o różnych podejściach do roli zawodu architekta, zmianach pokoleniowych i nauczaniu architektury z Hubertem Trammerem rozmawia Maja Mozga-Górecka.
Szukasz innych wydań ?
Sprawdź archiwum