Przebudowa DT Smyk w Warszawie
Projekt przebudowy i rozbudowy obiektu polegał m.in. na odtworzeniu podziałów na elewacji i detali z lat 50. XX wieku, oraz wzniesieniu nowego skrzydła od strony ulicy Brackiej – o budzącej kontrowersje realizacji, która wiązała się praktycznie z rozbiórką, a następnie odbudową historycznego domu towarowego, pisze jej generalny projektant Andrzej M. Chołdzyński.
Posadowienie
Przebudowa podziemia zabytkowego budynku obejmowała realizację dodatkowej kondygnacji wraz ze wzmocnieniem i przegłębieniem istniejących ław fundamentowych kolumnami podchwytującymi w technologii wysokociśnieniowej iniekcji strumieniowej (jet-grouting). Realizacja nowego skrzydła obejmowała cztery kondygnacje podziemne. Wysoki poziom wód gruntowych i bliskość kamienic wpisanych do rejestru lub ujętych w gminnej ewidencji zabytków był dodatkowym utrudnieniem i wymagał zaprojektowanych już w fazie najwcześniejszej koncepcji zabezpieczeń technologiczno- -strukturalnych, chroniących przed negatywnym wpływem budowy na sąsiadujące obiekty. Jako zasadnicze zabezpieczenie wykopu pod nowy budynek przyjęto ścianę szczelinową zoptymalizowaną pod względem technicznym i ekonomicznymi; w pierwszym etapie stanowiła ona zabezpieczenie ścian wykopu, a w drugim – docelowo pełni rolę fundamentów i zewnętrznych ścian konstrukcji budynku, przenosząc parcie gruntu i wody oraz obciążenia pionowe od opartych na niej elementów nadziemnych konstrukcji. Na etapie budowy wykorzystano także fragmenty docelowych stropów jako rozporowych oraz tymczasowe rozpory stalowe. Pod zabytkowym obiektem oraz na poziomie -1 pod nowym budynkiem zabezpieczono istniejące ściany podziemia poprzez tak zwane gwoździe gruntowe, zbrojące otaczający grunt, iniekcje oraz torkretowanie pogrubiające istniejące ściany fundamentowe. Ścianę szczelinową zaprojektowano z betonu B37 (C30/37), W8, a zbrojenie główne z prętów stali BSt – 500 S (AIIIN). W celu odcięcia napływu wody do ograniczonego ścianą szczelinową wykopu, pod częścią głęboką, 4-kondygnacyjną, zaprojektowano poziomą przesłonę przeciwfiltracyjną. W części płytszej – 3-kondygnacyjnej – wykorzystano istniejący układ warstw geotechnicznych, rezygnując z przesłony. W celu oddzielenia obu części, poza obszarem ściany szczelinowej wprowadzono przesłonę pionową wykonaną w technologii wysokociśnieniowej iniekcji strumieniowej jako szalunku traconego dla ścian żelbetowych.
