Fasady wentylowane
Montowane na sucho, odsunięte od ścian nośnych fasady to dziś najpopularniejsza metoda wykańczania budynków wysokich i obiektów średniej wielkości.
Ruszt, czyli konstrukcja nośna, na której zamocowane są materiały elewacyjne, pozwala odsunąć fasadę na taką odległość, by między nią a ścianami można było zmieścić wystarczająco grubą warstwę ocieplenia i pozostawić 5-6-centymetrowy odstęp. Zapewnia on przepływ powietrza, potrzebny do tego, by chłodzić spód nagrzewającej się elewacji oraz systematycznie usuwać parę wodną, która po skropleniu zagroziłaby ociepleniu, pogarszając jego parametry termoizolacyjne.
Ruszt to dokładnie zaprojektowany system elementów, dostosowany do rodzaju materiału elewacyjnego, jego ciężaru, wysokości budynku. Podstawowe elementy rusztu to profile nośne z aluminium lub stali oraz łączniki, pozwalające przytwierdzić je do ścian. Powszechnie stosowane są profile o kształcie teowników lub kątowników. Ich powierzchnia stykająca się z elementami fasadowymi bywa anodyzowana. To dodatkowo chroni metal przed wodą i promieniami UV oraz daje czarne tło spoinom.
Profile są zamocowane do ścian za pośrednictwem uchwytów o kształcie U, Z, C lub L, formowanych fabrycznie ze stalowych płaskowników i mających wykonane otwory montażowe. Te kotwione są w murze lub betonie przy użyciu kotew trzpieniowych lub chemicznych. Można też zastosować specjalne kotwy ze stali i włókna szklanego mające wysoką izolacyjność termiczną i dużą nośność. Ich długość zapewnia nie tylko odpowiednie zakotwienie w podłożu, ale pozwala też stworzyć duży dystans między rusztem nośnym a ścianą. Kotwy, podobnie jak kątowniki, nie tworzą mostków termicznych, a przy tym są zdecydowanie łatwiejsze w użyciu. Do każdej z kotew trzeba dokręcić stalową obejmę, która utrzymuje w odpowiedniej pozycji elementy rusztu.
