Izba Pamięci / Warszawa
Kompozycja brył z szacunkiem i konsekwentnie odnosi się do historycznego kontekstu, zachowując silną formę oraz pełne dostojeństwa środki wyrazu – pisze Anna Maria Wierzbicka o projekcie Bujnowski Architekci [W WYDANIU CYFROWYM DODATKOWE ZDJĘCIA].
Projekt Izby Pamięci przy Cmentarzu Powstańców Warszawy został wybrany w drodze otwartego konkursu, do którego przystąpiło aż 107 zespołów projektowych. Jury przyznało trzy nagrody. Pierwsza przypadła pracowni Bujnowski Architekci, druga architektom Karolowi Żurawskiemu i Maciejowi Łuczakowi, a trzecia – Mikołajowi Kwiecińskiemu i Michałowi Adamczykowi. Wszyscy wyróżnieni prowadzą zajęcia z projektowania na WAPW. Na wyborze zwycięskiego projektu zaważyła zdaniem jury silna forma i pełne dostojeństwa środki wyrazu, konstytuujące mocne oddziaływanie na emocje. Ważnym elementem jest gra światła i cienia oraz surowe wnętrze zanurzające widza w półmroku. Kompozycja brył z szacunkiem i konsekwentnie odnosiła się do kontekstu – cmentarza zaprojektowanego, jeszcze przed II wojną światową, przez architekta Romualda Gutta i architektkę krajobrazu Alinę Scholtz.
Otwarcie pawilonu odbyło się w Dniu Pamięci o Cywilnej Ludności Powstańczej Warszawy – 2 października 2022 roku. Obiekt składa się z dwóch pawilonów i siedmiu segmentów Muru Pamięci. Kompozycja brył w powiązaniu z murem podzielonym na segmenty doskonale wpisuje się w kontekst. W części frontowej znajduje się pawilon wejściowy oddzielający Drogę Pamięci od ulicy Wolskiej. W części zachodniej zlokalizowany jest niewielki sklepik i część sanitarna przesłonięta od frontu ażurową kratą. Całość pawilonu wejściowego wykonana została z gładkiego betonu architektonicznego, wschodnia ściana natomiast tworząca bramę z lewitującym płaskim dachem, zapraszająca widza do dalszej drogi – w surowej formie. Oddzielenie przesłony poprzez zmianę faktury sakralizuje materię, przywołując pamięć o pomordowanych mieszkańcach Woli. Składowe kompozycji brył zaprojektowano ze starannym uwzględnieniem detalu. Otwory techniczne w betonowych płytach zasklepiono mosiężnymi okrągłymi elementami. Azotowa krata, tworząca przesłonę pomiędzy pawilonem wejściowym a drogą prowadzącą od strony parkingu, poprzez delikatny rytm integruje bryłę z otoczeniem.
