Centrum Historii Zajezdnia we Wrocławiu
Budynek, będący świadkiem historycznych wydarzeń z Sierpnia 1980 roku, prezentuje opowieść o powojennych dziejach Wrocławia. Wraz ze starannie zakomponowaną przestrzenią wokół kreuje nowe, aktywne centrum kulturalne miasta – o realizacji Maćków Pracownia Projektowa pisze Tomasz Głowacki.
Gdyby nie słynny strajk z 26 sierpnia 1980 roku hala przy ul. Grabiszyńskiej prawdopodobnie znikłaby z powierzchni ziemi, podobnie jak pozostałe zabudowania pierwszej zajezdni tramwajów elektrycznych miasta Breslau z 1893 roku. To tutaj zawiązał się bowiem Międzyzakładowy Komitet Strajkowy na czele z Władysławem Frasyniukiem i narodziła się wrocławska „Solidarność”, i to tutaj robotnicy utworzyli krzyż ze świetlówek, który po renowacji powrócił ostatnio na elewację budynku.
Hala, będąca świadkiem historycznych wydarzeń, funkcjonuje dziś jako Centrum Historii Zajezdnia. W wyniku działań wojennych dawne budynki taboru mocno ucierpiały. W latach 50. część odbudowano i uzupełniono o nowe obiekty, a w 1963 roku cały zespół przekształcono na potrzeby zajezdni autobusowej MPK. Kilka lat temu, z inicjatywy ośrodka Pamięć i Przyszłość, powołanego w 2007 roku przez ministra kultury Kazimierza M. Ujazdowskiego, zrodziła się idea utworzenia centrum, które opowiadałoby o powojennych dziejach Wrocławia i Dolnego Śląska.
Rozpoczął się proces poszukiwania funduszy i miejsca, a teren zajezdni, jako kolebki wolnościowych zrywów, wydał się pod tym względem najwłaściwszy. Planując przeniesienie MPK, w 2012 roku rozpisano przetarg na adaptację hali, który wygrała Maćków Pracownia Projektowa. Budynek, poza ceglaną elewacją frontową, którą skrupulatnie odrestaurowano, został prawie całkowicie rozebrany. Powstały nowe ściany, podłoga i dach.
