Czytelnia

2022-06-30 11:43 Aleksander Krajewski

Recenzujemy najciekawsze publikacje i nowości wydawnicze, w tym miesiącu Aleksander Krajewski omawia „Jak studiować życie w przestrzeni publicznej” Jana Gehla i Birgitte Svarre, a Janusz Sepioł „Archiprzewodnik po Polsce” Roberta Koniecznego i Tomasza Malkowskiego.

Przestrzenie publiczne do weryfikacji

Ile ludzi potrzeba, by dany plac miejski wydawał się żywy? Jakie cechy ma najlepszy róg ulicy? Czy dwa razy więcej ławek na placu oznacza, że usiądzie na nich dwa razy więcej ludzi? Czy kierowca jest również pieszym? Co by się stało, gdybyśmy (tak dla odmiany) projektując zaczęli zwracać uwagę na ludzi? Jan Gehl, jako młody architekt wykształcony w zachwycie nad modernizmem, sam uważał, że budynki są ważniejsze od otoczenia. To nastawienie zmienił inwestor, który chciał, żeby zaprojektowane przez niego osiedle było „dobre dla ludzi”. Jeszcze większy wpływ na przyszłego wyznawcę „życia między budynkami” miała jego żona, Ingrid, psycholożka badająca środowisko mieszkaniowe. We dwoje zaczęli studiować zachowania człowieka w mieście, trochę tak jak zoolog bada zwierzęta w ich naturalnym środowisku. Znając tę historię oraz wiedząc jak wielki wpływ na rozwój urbanistyki i przestrzeni publicznych na całym świecie miał Gehl, na myśl nasuwa się smutna konstatacja, że w Polsce – dwanaście lat po opublikowaniu Życia między budynkami (wyd. RAM 2009 i 2013) – inwestorzy, w tym władze publiczne, nie tylko nie zadają sobie pytania, jak tworzyć żywotne przestrzenie publiczne, ale również – nawet jeśli sobie takie pytania zadają – nie potrafią na nie poprawnie odpowiedzieć. Trudno jest dać prawidłową odpowiedź na problem, którego nie badamy. Trudno ocenić, jak naprawić jakąś przestrzeń, jeśli nie wiemy dokładnie dlaczego źle działa. Trudno poprawić inwestycje publiczne, jeśli nie weryfikujemy ich rok, dwa, albo dziesięć lat po realizacji. Trudno to zrobić, jeśli nie znamy metod ani narzędzi takiej weryfikacji. Co więcej, nawet nie widzimy potrzeby, by to zrobić. Bogato ilustrowana książka Jana Gehla i jego współpracowniczki Birgitte Svarre pokazuje, że już nie trzeba się zastanawiać, czy warto ograniczać ruch kołowy w miastach. Autorzy dają nam dziesiątki gotowych narzędzi i opisów metodologii, by robić to właściwie. Dowiadujemy się, w jaki sposób możemy badać przestrzeń publiczną, jak porównywać wyniki z różnych miast i z różnych okresów. Nie jest to jednak kolejna książka o tym „jak zaprojektować fajną przestrzeń”, lecz o tym, jak sprawdzić czy ona działa prawidłowo i co można w niej poprawić. W jednym miejscu została zebrana wiedza z kilkudziesięciu lat pracy dziesiątek urbanistów, architektów, socjologów i psychologów z całego świata wraz z odniesieniami do literatury i przykładami realizacji w różnych miastach. Jeśli z jakiegokolwiek powodu interesuje nas kwestia tworzenia przyjaznych przestrzeni miejskich, książkę tę możemy potraktować jak świetny spis treści i wstęp do dalszej eksploracji. Kupić, przeczytać, stosować. Podać dalej. Aleksander Krajewski

Czytaj też: Plac Solidarności w Szczecinie: będzie więcej drzew i zbiornik retencyjny |

Spis treści Architektura 07/2022
przegląd

Relacjonujemy najciekawsze wydarzenia ostatnich miesięcy: tym razem m.in. Westival Architektury w Szczecinie, wystawę Absolwenci – Architekci w Krakowie oraz rozstrzygnięcie konkursu EU Mies van der Rohe Award 2022. Publikujemy też kolejny felieton założycielek inicjatywy Bal architektek.

Recenzujemy najciekawsze publikacje i nowości wydawnicze, w tym miesiącu Aleksander Krajewski omawia „Jak studiować życie w przestrzeni publicznej” Jana Gehla i Birgitte Svarre, a Janusz Sepioł „Archiprzewodnik po Polsce” Roberta Koniecznego i Tomasza Malkowskiego.

Przegląd najciekawszych projektów i opracowań konkursowych, w tym miesiącu Studio GAB, Interurban, PSBA i INOONI, modelsoffbeauty, Restudio Jacaszek Architekci i Bedra Cichosz Architekci.

realizacje

Pierwsze realizacje w rejonie ulic Sierakowskiego, Krowiej i Okrzei pokazują, że nowy fragment Warszawy może stać się dzielnicą wielofunkcyjną, o dość stonowanej, wielkomiejskiej architekturze. O Porcie Praskim piszą Paweł Detko i Łukasz Pancewicz.

Dla projektantów najważniejszą wartością miejsca był jego naturalny charakter. Do przekształceń użyli języka stworzonego przez przyrodę – pisze Jerzy S. Majewski o Plaży Romantycznej w warszawskim Wawrze [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].

Architektura tężni jest ramą dla ruchu odbywającego się wewnątrz niej. Tworzy przestrzenny kontekst dla uzdrawiania tam ciała i zmysłów – pisze Janusz Sepioł [W WYDANIU CYFROWYM DODATKOWO FILM I ZDJĘCIA Z BUDOWY].

Założeniem było stworzenie obiektu przejściowego, transformowalnego. Obiekt nie zwraca na siebie uwagi krzykliwą elewacją, nie epatuje detalem – pisze Sonia Prószyńska [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].

Sposób kształtowania elewacji hotelu naśladuje podziały i rytmy stosowane w historycznych budynkach na Kazimierzu, ale we współczesnym wydaniu – pisze o butikowym hotelu Warszauer Marcin Brataniec [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].

praktyka

Fasada multimedialna zbudowana z paneli fotowoltaicznych zintegrowanych z oświetleniem LED zużywa tylko tyle energii, ile sama jest w stanie wytworzyć – pisze Wiktor Kowalski o Pawilonie Novartis [W WYDANIU CYFROWYM DODATKOWE ZDJĘCIA].

Kluczową trudność stanowiła adaptacja ponad stuletnich budynków zgodnie z wymaganiami inwestora i konserwatora. Dotyczyło to m.in. wymiany stropów, wprowadzenia wind czy ognioodpornego wykończenia – piszą Anna Rostkowska i Piotr Kilanowski [W WYDANIU CYFROWYM DODATKOWE ZDJĘCIA REALIZACJI].

Nowe produkty i specjalistyczne technologie dla architektów.

Oświetlenie dekoracyjne do wnętrz użyteczności publicznej i prywatnych.

konteksty

Jak studentom architektury w Polsce udaje się łączyć studia dzienne z pracą zawodową i czy grozi to wypaleniem zawodowym, zanim skończą 25 lat – pytamy wykładowców, pracodawców, psychologów i samych zainteresowanych.

teoria i praktyka

Czym jest architektura? Jaką rolę powinna odgrywać? Publikujemy esej dra inż. arch. Tomasza Bradeckiego, prodziekana ds. współpracy i rozwoju, Wydział Architektury Politechniki Śląskiej.

W cyklu „Z archiwum” przypominamy publikacje: „Podstawowe problemy rozwoju Warszawy” oraz „Praski Rejon Centrum Warszawy” , które ukazały się w „Architekturze” nr 8-9/1973. O współczesny komentarz do tych materiałów poprosiliśmy Jerzego S. Majewskiego.

kolumny studenckie

Studia architektoniczne oferuje ponad 20 uczelni w kraju. Od ponad roku prezentujemy poszczególne wydziały w nowym cyklu: Wydziały Architektury w Polsce.

WAiSP KAAFM oferuje studentom kierunku architektura multidyscyplinarny profil edukacyjny, zakładający edukację w dziedzinach architektury, inżynierii i sztuki. O swojej uczelni pisze student Bartłomiej Bogucki.

zawód architekt

Lubimy wchodzić na dachy, oglądać miasto z nowych ujęć – z Małgorzatą Adamowicz-Nowacka rozmawia Maja Mozga-Górecka.

Szukasz innych wydań ?

Sprawdź archiwum