Zbigniew Karpiński. Wspomnienia
Wspomnienia Karpińskiego to skondensowana historia architektury czasów PRL-u. W tym także nierzadkie wtedy zagraniczne kontakty: zawodowe wyprawy na Kubę, realizacja ambasady w Pekinie, Paryż, ale przede wszystkim Finlandia. Wprawdzie warszawskie realizacje nie przypominają tych z Helsinek, niemniej Karpiński chłonął klimat tamtejszej estetyki, prostoty, szacunku dla przyrody i potulnej zgody na lokalny klimat – recenzja Hanny Faryny-Paszkiewicz.
Rękopis wspomnień Zbigniewa Karpińskiego miał niewiele ponad sto stronic. Powstały w latach 1975-1979. Teraz, trzydzieści pięć lat po śmierci architekta, notatki ukazały się drukiem, wzbogacone o dwa teksty jego synów Jakuba i Marka, a także o kalendarium, spis realizacji i zamysłów oraz rodzaj podsumowania pióra Tomasza Markiewicza. To późny hołd złożony twórcy, którego jedna realizacja – monumentalna Ściana Wschodnia – zaważyła na krajobrazie powojennej Warszawy. Odpowiedź na „parterową Marszałkowską” spełniała kilka oczekiwań. Była wielkomiejskim kompleksem mieszkalno-handlowym, śmiałym i niezależnym od wszystkiego, co dotąd w Warszawie wzniesiono.
