Architektura wysokiej jakości – o hotelu Renaissance Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak

Zazwyczaj bywa tak: wokół bardziej lub mniej udanego pod względem architektonicznym terminalu lotniska powstają hotele o podobnym (bez)wyrazie. Czasem są droższe, czasem tańsze, rzadko interesujące, na ogół banalne i komercyjne w najbardziej powszechnym tego słowa znaczeniu. Przywykliśmy do tego – także my, architekci. Gdy udajemy się w podróż i przychodzi do rezerwowania noclegu, wybieramy hotel, kierując się dogodną lokalizacją i ceną. Nie liczymy na to, że pobyt zapewni nam jeszcze doznania artystyczne. Ważne, żeby było cicho, żeby materac był wygodny… Zazwyczaj bywa też tak, że hotele aspirujące do wyższych kategorii przyjmują postać obiektów zabytkowych. Często są to rzeczywiście obiekty w centrach miast, stare kamienice czy wręcz pałace. Historyczny charakter tych budynków widoczny jest wtedy też we wnętrzach. Luksus wyraża się tam w ciężkich meblach, aksamitnych zasłonach, mosiężnych kinkietach i innych objawach przeszłości, która gwarantuje solidną markę przybytku i bezpieczny sen gości. Najgorzej, kiedy ta opowieść o dawnych dobrych czasach okazuje się fikcją, bo realizacja pochodzi sprzed paru lat. Być może przeciętnego klienta taki historyczny kostium nie razi swym fałszem, architekci od razu go wyczują, ale podczas wyjazdu na letnie wakacje nie jest to dla nich istotne.