Klinkierowa fasada – o koncepcji Wydziału Radia i Telewizji Krzysztof Mycielski i Rafał Zelent

2018-02-28 16:55 Tekst: Krzysztof Mycielski, Rafał Zelent
kato
Autor: Adria Goula Sarda Widok od ul. Pawła; w głębi Centrum Informacji Naukowej i Biblioteka Akademicka UŚl autorstwa HS99 („A-m” nr 10/2012). Budynek WRiTV uzupełnia kwartał i pierzeję, dostosowując się do istniejącego wcześniej kształtu i wysokości. Jego wykończenie i kolor zaczerpnięto z niepozornego familoka, który w warunkach konkursu proponowano wyburzyć

Wizualizacje konkursowe sugerowały fasadę zbudowaną z naprzemiennie porozsuwanych cegieł, w naszych warunkach klimatycznych w zasadzie niemożliwą do zastosowania. Ostatecznie wypracowaliśmy strukturę złożoną z setek ceramicznych pustaków. Wypalane w różnym czasie, w jednym z ostatnich pieców węglowych w Europie, naznaczone ciemnymi spiekami i lekko zróżnicowane kolorystycznie nawiązują do tworzywa używanego w tradycyjnej śląskiej zabudowie – piszą Krzysztof Mycielski i Rafał Zelent.

Znakiem rozpoznawczym tego budynku jest klinkierowa fasada. Podkreśla jego śląski charakter i surowy wyraz otoczenia. Przez swoją konsekwentną jednorodność stanowi nienarzucające się tło dla starych kamienic i wkomponowanego w nią zachowanego familoka. Ale projektowana przez polsko-kataloński zespół ma w sobie też ducha ażurowych, iberyjskich elewacji, filtrujących światło do wnętrza. Udało nam się pogodzić sprzeczność między architekturą południa i północy Europy. W Katalonii zewnętrzna powłoka budynku chroni go przed słońcem, w Polsce natomiast światło dzienne bywa deficytowym darem natury – wskazane jest więc wciągnięcie go do środka i zatrzymanie jak najdłużej.

Szukasz innych wydań ?

Sprawdź archiwum