Sztuczna topografia – o hali Cracovii Bartosz Haduch
Nowy obiekt, począwszy od płynnego wpisania w zróżnicowaną rzeźbę terenu, poprzez otwarcia widokowe na malowniczą panoramę Krakowa, aż po surową „materialność”, stymuluje dialog między architekturą a naturą. „Integruje” również przylegające do hali rozległe krakowskie Błonia oraz bulwary nad Rudawą. Sam obszar wokół budynku (a częściowo również we wnętrzu) potraktowano jako „sztuczną topografię”, pełną zróżnicowanych poziomów, pochylni i schodów – o realizacji Biura Projektów Lewicki Łatak pisze Bartosz Haduch.
Zagadnienia związane z naturalnością, surowością i tzw. szczerością materiałów jako jeden z pierwszych zaczął eksplorować ruch artystyczny arte povera (w języku włoskim – sztuka uboga). Twórcy tacy jak Jannis Kounellis, Piero Manzoni czy Giuseppe Penone w swoich pracach stosowali powszechnie dostępne, pospolite surowce, koncentrując się na warstwie konceptualnej lub symbolicznej. Artystów nurtu arte povera (ale też rozwijającego się równolegle land artu) interesował proces starzenia się dzieła sztuki oraz jego tworzywa, a także wpływ, jaki wywierają na nie czynniki naturalne. Jednym z często wykorzystywanych materiałów była skorodowana blacha. Miała być alegoryczną ilustracją destrukcyjnego wpływu natury na wytwory rąk ludzkich, a także symbolem przemijania i powolnego rozkładu materii. W ten sposób pospolity materiał doczekał się swego rodzaju nobilitacji, pojawiając się coraz częściej we współczesnej sztuce (m.in. w pracach Richarda Serry, Carla Andrego czy Antonyego Gormleya) oraz architekturze (np. w projektach biur RCR Arquitectes, Gigon Guyer Architekten czy Ateliers Jean Nouvel).
