Przebudowa Szkieletora / Kraków
W ramach przebudowy niedokończonego od lat 70. krakowskiego Szkieletora nadbudowano istniejącą wieżę, zachowując między innymi stalową konstrukcję. Zniszczone elementy, takie jak żelbetowe stropy, rozebrano. O wyzwaniach związanych z realizacją piszą Marek Dunikowski i Krzysztof Kliche.
Krótka historia budynku
Krakowski Szkieletor – niedoszła siedziba Naczelnej Organizacji Technicznej – był jedynym rozpoczętym (i niedokończonym!) budynkiem wchodzącym w skład założenia Nowego Centrum Krakowa. Jego koncepcja powstała w ramach konkursu ogłoszonego w 1968 roku. Zwyciężył zespół w składzie: Zdzisław Arct, Krzysztof Leśniodorski, Ludwik Konior i Ewa Dworzak. Budowa rozpoczęła się w 1975 roku. Obiekt miał składać się z dwóch części: wysokiej (ponad 96-metrowa wieża) – mieszczącej sale administracyjne, szkoleniowe i konferencyjne, taras widokowy z kawiarnią, jak również pokoje hotelowe – oraz niskiej – z dwupiętrową salą kongresową na 500 osób z zapleczem, garażem podziemnym, strefą gastronomiczno-usługową i pomieszczeniami technicznymi.
Z powodu kryzysu gospodarczego realizację Szkieletora wstrzymano pod koniec lat 70. Do tego momentu udało się wykonać część żelbetowego garażu podziemnego, skrzyniowy fundament i stalową konstrukcję wieży, stalową konstrukcję sali kongresowej, trzony komunikacyjne i instalacyjne oraz żelbetowe stropy na blasze trapezowej.