Budowa MCK zakończyła realizację Strefy Kultury – ogromnego założenia, które przez ostatnią dekadę powstawało na terenie dawnej kopalni Katowice w centrum miasta i pochłonęło prawie miliard złotych. Jak dziś funkcjonuje Strefa Kultury, czym jest i jaką rolę odrywa w przestrzeni miasta – o opinie spytaliśmy Pawła Jaworskiego, Irmę Kozinę, Bartłomieja Nawrockiego i Michała Stangla.  

Hala widowiskowa Spodek, dzieło architektów Macieja Gintowta i Macieja Krasińskiego, symbol Katowic i Górnego Śląska, reprezentuje wartości, których zdeprecjonować nie wolno. Jednak skala nowego Centrum, o prestiżowym znaczeniu dla miasta i regionu, w naturalny sposób stwarzała niebezpieczeństwo konkurencji, której podejmować nawet nie chcieliśmy – pisze współautor projektu Jerzy Szczepanik-Dzikowski.

Co charakterystyczne dla Jemsów, wszelkie decyzje projektowe są oczywiste, spójne i logiczne, a całość programu użytkowego zamyka się w prostopadłościennej bryle. Nowością jest dekonstrukcja formy. Oś w kierunku dzielnicy Bogucice, sugerowana w warunkach konkursu, stała się pretekstem do „wyżłobienia” budynku, wykreowania podzielonej trójkątami i przecinanej wstęgami schodów trawiastej doliny. Warto wspiąć się po jej skarpie, by z zadaszonego tarasu podziwiać panoramę centrum Katowic – pisze architekt Antoni Domicz.

Jemsom udało się zrealizować projekt, który idealnie wpisuje się w trudny kontekst stolicy Górnego Śląska. Międzynarodowe Centrum Kongresowe jest mocne, stanowcze, momentami szorstkie, a przy tym pełne humoru i fantazji. Świetny obiekt dla edukowania społeczeństwa – pisze architekt Łukasz Zagała.

Praca przy realizacji Międzynarodowego Centrum Kongresowego miała dla mnie dodatkowo wymiar sentymentalny: 35 lat temu, wraz z dr. Andrzejem Żórawskim, konstruktorem słynnej hali widowiskowej, brałem udział w projektowaniu dwóch krytych pływalni planowanych wówczas na tym terenie. Pamiętam też opinię współautora Spodka, Macieja Krasińskiego, że obok można postawić jedynie budynek prostokątny – pisze główny konstruktor MCK Piotr Pachowski.

Teatr Ochoty to najmniejsza scena stolicy, ale też znany ośrodek edukacji teatralnej. W ramach inwestycji przy obiekcie powstał przeszklony pawilon z kawiarnią i przestrzenią ekspozycyjną, który otwiera się na okoliczną zieleń – o budynku i roli, jaką odgrywa dziś w życiu mieszkańców pisze Magdalena Wrzesień.

Budynek stanął na terenie dawnego ogrodu pałacowego Karola Scheiblera, jednego z największych łódzkich przemysłowców. Założenie to architekci odtworzyli we współczesnej formie, projekt zieleni czyniąc istotnym elementem inwestycji – o realizacji Horizone Studio pisze Marcin Waloryszak.

Obrażony na Nouvela Baudrillard nie był pierwszym, a obrażony na Eisenmana Derrida ostatnim filozofem, który wszedł w spór z architektem. Spór będący czymś w rodzaju konfliktu między teoretykiem a praktykiem. Co wynika z konfrontacji architektury i filozofii? Czy można potraktować architekturę jako formę filozoficznej krytyki? I dlaczego architekci mieliby przejmować się gadaniną filozofów? Pięć najistotniejszych dla współczesnej architektury filozoficznych teorii prezentuje Greta Julianna Wierzbińska.

W czerwcu Młodzieżowa Rada Dzielnicy Śródmieście rozstrzygnęła konkurs architektoniczno-plastyczny, który skierowany był do uczniów dzielnicowych gimnazjów i szkół średnich. Uczestnicy musieli wybrać miejsce w Warszawie, które ich zdaniem wymaga transformacji i zaproponować jego metamorfozę poprzez zaprojektowanie nowego obiektu.

Między ulicą Sikorskiego a wybrzeżem Odry, w sąsiedztwie wrocławskiego rynku, powstaje kompleks mieszkaniowy według projektu AP Szczepaniak.

Miejski konkurs na przebudowę dawnego zespołu fabryk włókienniczych wygrała pracownia GTarch Marka Grymina.

To jedna z najważniejszych książek Janusza Włodarczyka. Dostrzec należy też przyczyniającą się do upowszechnienia w Polsce kultury architektonicznej działalność wydawniczą Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach, z którą autor jest obecnie związany – recenzja Tadeusza Baruckiego.

Ze względu na niewielką działkę, nowa sala gimnastyczna została zagłębiona cztery metry pod poziom terenu pośrodku szkolnego dziedzińca. Powierzchnia wielokrzywiznowego zadaszenia opartego na konstrukcji z sosnowego drewna klejonego stanowi dziś atrakcyjną przestrzeń spotkań dla uczniów. Umieszczono tu siedziska z blachy powlekanej, na których spodzie zamontowane zostały lampy LED, tworzące po zmierzchu efektywne oświetlenie placu - o nowej realizacji Bjarke Ingels Group pisze Maciej Lewandowski.

Wyzwaniem podczas budowy kompleksu było wykonanie trójwymiarowej, łupinowej fasady wieżowca i montaż wieńczącego go 40-metrowego masztu, ale także znalezienie pomysłu na zagospodarowanie ogólnodostępnego placu między obiektami, tak aby stanowił atrakcyjną i wielofunkcyjną przestrzeń publiczną – o realizacji najwyższego obecnie biurowca w Warszawie pisze Adam Wagner z biura Projekt Polsko-Belgijska Pracownia Architektury.

Jestem pod wrażeniem tego konkursu. Kiedy studiowałem dwadzieścia lat temu nie zdarzyło mi się obcować z podobnym potencjałem. Bywaliśmy ambitni i modni, ale jako generacja nie posiadaliśmy tak szerokiego spojrzenia ani takiej operatywności w jego prezentowaniu. Sam rozmach wypowiedzi i wysoki stopień dopracowania projektów, również i tych ewidentnie słabszych, daje do myślenia – pisze przewodniczący jury Krzysztof Mycielski.

Wierzę, że budynki niosą ze sobą zmianę społeczną, że architektura w sposób znaczący wpływa na rozwój kultury – mówi Jakub Magoń, współautor modernizacji Teatru Ochota.