Wyścig szczurów – polemika

Wyścig szczurów – polemika

Droga redakcjo! Piszę, ponieważ pewne fragmenty artykułu Rollercoaster, czyli praca zarobkowa studentów architektury opublikowanego w lipcowym numerze „Architektury-murator” poruszają wątki, które są ostatnio żywe w moim kręgu zawodowym. Chodzi mi głównie o wypowiedź Grzegorza Stiasnego, gdzie mówi on: Nie wiem czy mamy w Polsce wyścig szczurów, ale chciałbym żeby był. Służyłby architekturze. Nie tylko nie zgadzam się z tym stwierdzeniem, ale wręcz mnie ono bulwersuje. Pracuję w biurze HAG Human Architecture Group w Gdańsku i niemalże nie ma dnia, kiedy byśmy się nie zastanawiali nad tym, jak wyważyć sukces finansowy biura z realizacją naszych idei (służba Architekturze) ale także zdrowiem psychicznym i dobrostanem pracowników. I tu rodzi się pytanie czy architekci – przepracowani, niedopłacani, żyjący w kulcie nadgodzin i pracy dla idei – są w stanie stworzyć przestrzenie (nierzadko kosztem własnego zdrowia), w których inni ludzie będą się czuli dobrze? W HAG-u uważamy, że nie. Nasz dobrostan podczas pracy jest tak samo istotny, jak dobrostan przyszłego użytkownika. Staramy się te idee wdrażać, chociażby przez 4-dniowy tydzień pracy. Eksperymentujemy też z elementami turkusowego zarządzania. Patrząc na poprzednie pokolenia architektów, w których biurach zdobywaliśmy doświadczenie, staramy się zachować jakość tworzonej architektury i przestrzeni, ale zarządzać pracownią w mniej hierarchiczny, bardziej elastyczny, bardziej ludzki, sposób. Uważam, że poruszenie tematu pracy zarobkowej architektów – nie tylko studentów – jest bardzo potrzebne. Na przykładzie mojej osobistej reakcji na słowa Grzegorza Stiasnego myślę, że może zachodzi pokoleniowa zmiana w podejściu do pracy architekta. Świadczyłaby też o tym np. ostatnia rozmowa-podcast Architektura powinna, w której Zygmunt Borawski porusza podobne wątki dotyczące między innymi zdrowia psychicznego wśród architektów. Myślę, że są to tematy warte zgłębienia. Zofia Zuchowicz