Kurs na Wawel
Przedstawiamy relację z zajęć prowadzonych na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej dla studentów X semestru.
Wyzwania
XXI wiek przynosi szybką zmianę roli architekta. Budowanie upodabnia się do procesu produkcyjnego, zatracając cechy rzemiosła. Architekt ma coraz więcej z menedżera i koordynatora niż autonomicznego artysty-demiurga. Jego praca podlega krytyce nie tylko wąskiego grona specjalistów, lecz także szerokiego kręgu interesariuszy o różnym stopniu merytorycznego przygotowania, aktywnych i świadomych swojego prawa głosu. Ocena się obiektywizuje, co skutkuje ujednoliceniem samej architektury. Następuje zmiana zarówno narzędzi, które architekci wykorzystują do pracy projektowej (projektowanie BIM, drukowanie modeli, fotorealistyczne filmy), jak i materiałów (recykling, kompozyty, efektywność energetyczna), a także metod budowania (uprzemysłowienie budownictwa, prefabrykacja, personalizacja). Te zmieniające się warunki prowokują pytania: jaka jest dziś rola architekta?, a w ślad za nim: jak dziś uczyć zawodu? W przypadku metodologii zajęć próbuje się na te pytania świadomie odpowiedzieć. Nieprzypadkowe było ich tegoroczne motto – cytat z wydanej pierwszy raz w 1958 roku powieści Lampart, Giuseppego Tomasiego di Lampedusy: Jeśli chcemy, by wszystko pozostało tak jak jest, wszystko musi się zmienić.
