Renowacja kościoła / Warszawa
Jednym z celów renowacji była „walka z wykluczeniami” i udostępnienie zabytku dla osób niepełnosprawnych, starszych, matek z dziećmi. O modernizacji kościoła ewangelicko-augsburskiego w Warszawie pisze Jerzy S. Majewski.
Kościół ewangelicko-augsburski św. Trójcy jest dziełem Szymona Bogumiła Zuga z XVIII wieku. Przez kilkadziesiąt lat uchodził za najwyższą budowlę Warszawy, a jego architektura do dziś brana jest za najdoskonalszy w Polsce przykład klasycyzmu w jego surowym wyrazie.
16 września 1939 roku, w wyniku niemieckiego ostrzału, kościół spłonął. Do odbudowy warszawscy ewangelicy przystąpili dopiero 10 lat później. Projekt rekonstrukcji sporządził architekt Teodor Bursze. Zmieniła się wtedy konstrukcja kopuły i kasetony w jej podniebieniu. Niemal w całości trzeba było również wykonać wyposażenie świątyni.
W trakcie prowadzonych obecnie prac remontowych powojenna lokalizacja ambony i prospektu muzycznego została utrzymana, podobnie jak kształt kopuły z podniebieniem i kasetonami. Architekci modernizując wnętrza, starali się zwiększyć ich funkcjonalność, nie wprowadzając przy tym żadnych zmian w strukturze czy wyglądzie zabytku.
