Łęczyńskie Podzamcze
W Łęcznej nie ma już prawie śladów po dawnych właścicielach : Firlejach, Potockich, Branickich czy Sapiehach. Rewaloryzacja założenia na Podzamczu próbuje przywrócić pamięć o szlacheckim rodowodzie miasta, zapewniając mieszkańcom egalitarną przestrzeń w otoczeniu zieleni – o historii założenia pisze Tomasz Żylski.
W 2017 roku Łęczna obchodziła 550. rocznicę nadania praw miejskich. Władzom gminy udało się wówczas pozyskać środki unijne na rewitalizację części 20-hektarowego założenia dworsko-parkowego Podzamcze, który jest jednym z najcenniejszych zabytków świadczących o bogatej historii i tożsamości tej młodej stolicy Lubelskiego Zagłębia Węglowego. Przywilej wybudowania miasta nad rzeką Wieprz w 1467 roku nadał Janowi z Tęczyna, kasztelanowi krakowskiemu, Kazimierz Jagiellończyk. Niedługo potem właścicielami Łęcznej zostali Firlejowie. To oni w pierwszej połowie XVII wieku na skraju urwiska przy ujściu Świnki do Wieprza wznieśli niewielki murowany zamek obronny, a nieopodal folwark. Mniej więcej w tym okresie na wzgórzu zamkowym został założony także ogród włoski, z kwaterami wyznaczonymi istniejącymi do dziś szpalerami lip. Był to zresztą okres największego rozwoju miasta.