Centrum sportowe / Wrocław

2022-11-17 16:36 Tekst: Jerzy S. Majewski, zdjęcia: Maciej Lulko, Mateusz Olczyk
Sala gimnastyczna Wrocław 16
Autor: Maciej Lulko 16 | Budynek wypełnia narożnik ul. Pułaskiego i Worcella

Zespół sal gimnastycznych przy szkole we Wrocławiu to minimalistyczny prostopadłościan, którego forma jest całkowicie podporządkowana funkcji – o projekcie pracowni arch_it Piotr Zybura pisze Jerzy S. Majewski [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].

Rejon ul. Pułaskiego i Przedmieścia Oławskiego we Wrocławiu to miejsce, gdzie w ciągu kilku ostatnich dekad dokonały się dramatyczne przekształcenia przestrzeni i wymiana zabudowy. Hekatombą była skala wyburzeń tutejszych kamienic z przełomu wieków XIX i XX, po powodzi w 1997 roku. Ulicę Pułaskiego poszerzono w miejscu rozebranej zabudowy wzdłuż zachodniej pierzei, odsłaniając ściany szczytowe kilku zabytkowych kamienic przy lepiej zachowanych przecznicach, takich jak ul. Worcella. Budynek centrum sportowego w udany sposób tworzy fragment nowej pierzei ul. Pułaskiego. Odtwarza też od strony narożnika fragment historycznego „korytarza” ul. Worcella. To sprawia, że jest obiektem miastotwórczym, co nie bywa częste w przypadku wolno stojących sal gimnastycznych. Projekt wyłoniony został w zamkniętym, inwestorskim konkursie architektonicznym. Jak opowiada jego współautor – Piotr Zybura, podstawowy problem do rozwiązania stanowił rozbudowany program funkcjonalny przy stosunkowo niewielkiej powierzchni działki. Znalazły się tu bowiem duża sala ogólnosportowa, a także mniejsze: taneczna, gimnastyczna oraz do szermierki z zapleczem.

Spis treści Architektura 12/2022
przegląd

Relacjonujemy najciekawsze wydarzenia ostatnich miesięcy: tym razem m.in. wystawę „Tomasz Mańkowski. Architektura jest najważniejsza” w Muzeum Architektury we Wrocławiu oraz pokazy archiwalnych filmów, zrealizowanych dla Telewizji Polskiej według scenariusza Zyty Kusztry i Ewy P. Porębskiej. Publikujemy też kolejny felieton Balu architektek.

Kuratorzy tegorocznego Triennale Architektury w Lizbonie podejmowali m.in. tematy dotyczące tego, jak architekci i branża budowlana mogą minimalizować marnotrawstwo zasobów planety czy w jaki sposób przejść z liniowego modelu wzrostu do cyrkularnego.

Przegląd najciekawszych projektów i opracowań konkursowych, w tym miesiącu: 3MK Projekt, Pracownia Projektowa Zuzanna Bujacz-Jaworska oraz Marcin Kwietowicz, Consultor Architekci, Katarzyna Jędrzejczak, Michał Siedacz, Adam Specht i Marcin Podlewski, Grupa 5 Architekci, Wojciech Sumlet Architektura, JEMS Architekci, Krzysztof i Renata Makowscy oraz Łukasz Mużacz, PIG Architekci i Piotr Głowacki.

O sztuce generatywnej, algorytmach projektowania i oswajaniu brutalnej geometrii – rozmowa Mai Mozgi-Góreckiej z Edgarem Bąkiem, projektantem identyfikacji wizualnej, rozpoznawalnym dzięki oszczędnemu, a jednocześnie mocnemu językowi przekazu.

realizacje

Obiekt jest wyrafinowaną wariacją na temat tego, czym może być nowoczesne targowisko. To wręcz antyteza małomiasteczkowego zaniedbania i zapomnienia – o realizacji Pracowni Architektonicznej Aleksandra Wasilkowska piszą Marcin Brataniec i Łukasz Pancewicz [W WYDANIU CYFROWYM DODATKOWE ZDJĘCIA I MAKIETY].

Zespół sal gimnastycznych przy szkole we Wrocławiu to minimalistyczny prostopadłościan, którego forma jest całkowicie podporządkowana funkcji – o projekcie pracowni arch_it Piotr Zybura pisze Jerzy S. Majewski [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].

Aranżacje ekspozycji na Zamku Królewskim są przykładem osobistych i nowoczesnych interwencji wkomponowanych w historyczne tło miejsca – o projektach wystaw pracowni NArchitekTURA / Bartosz Haduch piszą Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak [W WYDANIU CYFROWYM DODATKOWE ZDJĘCIA].

technika

Połacie dachu ukształtowano na wzór krzywych łańcuchowych, dzięki czemu uzyskano konstrukcję o ogromnych rozpiętościach i niewielkiej wadze wspartą na smukłych słupach – Wiktor Kowalski pisze o realizacji pracowni Bjarke Ingels Group i Heatherwick Studio.

teoria i praktyka

O elitarności teorii architektury pisze dr inż. arch. Monika Arczyńska, adiunktka w Katedrze Urbanistyki i Planowania Regionalnego na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej.

konteksty

Czym charakteryzują się miejsca dobre do życia? Jak tworzyć przestrzenie sprzyjające integracji? Czy architekt może je tak zaprogramować, by były atrakcyjne dla mieszkańców w różnym wieku i o różnych potrzebach? Tegoroczne triennale architektury w Oslo odbywało się pod hasłem Mission Neighbourhood, przybliżając projekty i realizacje służące budowaniu wspólnotowości.

praktyka

Wyzwaniem było wykonanie elewacji będącej nieszablonowym połączeniem elementowego systemu aluminiowo-szklanego. Dzięki zróżnicowaniu kolorów dwupowłokowej fasady uzyskano wrażenie głębi o realizacji autorstwa pracowni Medusa Group piszą Aleksandra Nowak i Maria Jaksik-Fikus [WIĘCEJ ZDJĘĆ W WYDANIU CYFROWYM].

Nowe produkty i specjalistyczne technologie dla architektów

12 nowych wzorów na udany rok w inspirującym otoczeniu

12 nowych wzorów na udany rok w inspirującym otoczeniu

kolumny studenckie

Prezentujemy dyplomy magisterskie laureatów 58. edycji konkursu o Doroczną Nagrodę im. Zbyszka Zawistowskiego Dyplom Roku SARP 2022.

Prezentujemy wyniki 9. edycji programów Fundacji im. Stefana Kuryłowicza. Finał Konkursu TEORIA oraz Stypendium PRAKTYKA Edycja 2021/22 po raz pierwszy odbył się w Gdańsku.

zawód architekt

Lubię przestrzenne zabawy z koncepcją widzenia i bycia widzianym

czytelnia

Recenzujemy najciekawsze publikacje i nowości wydawnicze. W tym miesiącu Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak omawiają „Polską Politykę Architektoniczną” pod redakcją Krzysztofa Chwaliboga, a Grzegorz Stiasny „Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90.” Aleksandry Stępień-Dąbrowskiej.

z archiwum architektury

Tym razem przypominamy artykuł Waldemara Łysiaka z numeru 4-5/1970 „Architektury” pt. „Richard Buckminster Fuller – geniusz konstrukcji jutra". O komentarz do publikacji poprosiliśmy Krzysztofa Koszewskiego, dziekana Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.

Szukasz innych wydań ?

Sprawdź archiwum