Minęło niemal 30 lat od pierwszego wydania „Architektury-murator” i oto piszę już ostatni, pożegnalny edytorial.
353 numery czasopisma to kilka tysięcy publikacji, niezliczona liczba zdjęć, zapis fascynującej historii. Tak wiele emocji, tak wiele chwil wspaniałych i nierzadko trudnych. Czasem wydaje mi się, że współczesna architektura – ta światowa, europejska, lecz przede wszystkim polska, stała się nie tylko częścią mojego życia, ale bardzo osobistą strefą wyobraźni, przemyśleń i pamięci.
Tym numerem miesięcznika kończę swoją pracę jako redaktorka naczelna, ale nie żegnam się z Wami, Czytelnikami, nie żegnam się też wcale z zawodem. Uznałam, że nadszedł właściwy moment, żeby poświęcić więcej czasu na własne projekty, na wykorzystanie nabytej wiedzy na działalność ekspercką, w tym szczególnie przewartościowywanie kryteriów oceny architektury. Cieszę się na te nowe wyzwania.
Dla redakcji to także CZAS NOWYCH WYZWAŃ. Wierzę, że miesięcznik pod kierunkiem nowego redaktora naczelnego, Artura Celińskiego, przy współpracy ze świetnym zespołem, stanie się jeszcze silniejszym i jeszcze ciekawszym głosem w poszukiwaniu i wzmacnianiu najlepszych cech współczesnej architektury i szerzej – środowiska, w którym żyjemy.
Dziękuję Drodzy Czytelnicy, dziękuję Świetni Autorzy, Ilustratorzy, Graficy, dziękuję Instytucjom i Instytutom – polskim i zagranicznym, które tak chętnie z nami współpracowały. Stowarzyszeniu Architektów Polskich, Izbie Architektów. Dziękuję Wszystkim Wspaniałym Członkom i Członkiniom Redakcji, których na przestrzeni lat było bardzo wielu i każdy wniósł do miesięcznika coś unikanego, własnego. Dziękuję Pracownikom Biura Reklamy, Produkcji, Kolportażu, Marketingu, Controlingu, Administracji. Dziękuję za wszystkie stworzone nam możliwości Drogi Wydawco. To były – i są – wspaniałe i ciekawe wspólne lata.
Ewa P. Porębska
Relacjonujemy finał konkursu Polski Cement w Architekturze, a Bal Architektek poleca twórczość Aleksandry Wróbel, Weroniki Zdziarskiej i Asi Zwierzchowskiej.
Wszyscy chcą mówić o swoich aktualnych potrzebach, i to się zwykle przekłada się na program użytkowy. Jednak sposób korzystania z obiektu zmienia się najczęściej w ciągu jednego pokolenia, czyli co 20–25 lat – mówi Dietmar Eberle w rozmowie z Maciejem Jagielakiem.
Z a wybitne osiągnięcia na polu twórczości, rozumianym jako inspirowanie i prowokowanie do dyskusji, czym jest architektura – tak jury uzasadniało przyznanie Honorowej Nagrody SARP Ewie P. Porębskiej. Uroczystość połączona z odsłonięciem pamiątkowej tablicy z nazwiskiem laureatki odbyła się 8 grudnia 2023 roku w siedzibie SARP w Warszawie.
Prezentujemy recenzje książek: „Walka o dom. Wspomnienia syryjskiej architektki" oraz „Pochwała cienia".
Od 3 listopada do 9 grudnia 2023 roku w prestiżowej berlińskiej galerii – Architektur Galerie Berlin przy Karl Marx Allee – można było oglądać wystawę „The Matter of Layers". To była pierwsza prezentacja pracowni JEMS poza polskim kontekstem.
Jakub Piórkowski, współautor projektu Przystani Wida 2A, prezentowanej w numerze 12/2024 „Architektury-murator” zabiera głos w sprawie komentarza Daniela Załuskiego.
Jaka tematyka, materiały – prezentowane w A-m 1994–2023 – były dla Ciebie najważniejsze, najbardziej inspirujące, znaczące w tym okresie? Jakie tematy powinien Twoim zdaniem miesięcznik poruszać obecnie, oraz w przyszłości, aby były jak najbardziej wartościowe w obliczu zmian jakie zachodzą wokół i wyzwań – środowiskowych, społecznych, politycznych, kulturowych i innych?
Gdy tworzyliśmy "Architekturę-murator" uważałam, że potrzebna jest przestrzeń do aktualnej dyskusji, ale by też móc ją utrwalać dla kolejnych pokoleń w profesjonalny i dobrze udokumentowany sposób – mówi Arturowi Celińskiemu Ewa P. Porębska, a Artur Celiński odpowiada Ewie P. Porębskiej na pytania o to, jak tę przeszłość wykorzystać do tworzenia lepszej przyszłości.
W naszym cyklu Z archiwum z okazji 30-lecia „Architektury-murator" przypominamy rozmowę „Opatrzność czuwa, czyli co się nie zdarzyło w polskiej architekturze (1994-2004)" z numeru 10/2004. Artykuł komentarzem opatrzyła Ewa P. Porębska [SKANY ARTYKUŁU TYLKO W CYFROWYM WYDANIU].
Przebudowany obiekt łączy potrzebę wprowadzenia nowoczesnych rozwiązań i zapewnienia lepszej dostępności z zachowaniem historycznej tożsamości – piszą Monika Arczyńska i Karol Drobniewski o najnowszej realizacji biur Autorska Pracowania Architektoniczna - Jacek Bułat oraz Warsztat Architektury Pracownia Autorska Krzysztof Kozłowski [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Obie części, nowa i stara, połączone są na kilku poziomach, stwarzając strukturę, która pozwala kształtować zróżnicowane scenariusze działań – pisze Marcin Brataniec o nowej realizacji pracowni 55Architekci [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ILUSTRACJI].
Obiekt ujmuje lapidarną formą. Ceglaną elewację o światłocieniowej fakturze ożywia tylko jednostajny rytm ponadwymiarowych kwadratowych okien – pisze Jerzy S. Majewski o nowej realizacji pracowni Atelier Tektura [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Bryłę biurowca można przyrównać do rozłupanego kamienia – od strony zieleni, spod jego klasycznie kształtowanej powłoki, wyłania się inna materia pisze Krzysztof Mycielski o nowej realizacji pracowni A5 Architekci [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Architekci wzbogacili modernistyczny budynek o nową warstwę śląskiej tożsamości, stosując przy tym zasady zrównoważonego projektowania – pisze Ryszard Nakonieczny o nowej realizacji pracowni Małeccy Biuro Projektowe [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Charakterystycznym elementem budynku jest lokalny kwarcyt, który został wykorzystany zarówno na fasadzie, jak również do wykończenia wnętrz pisze Wiktor Kowalski o nowej realizacji pracowni Kengo Kuma & Associates [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Teoria architektury będzie pogłębiać powiązania z medycyną oraz naukami społecznymi i przyrodniczymi, powinna też wrócić do pytań dotyczących etyki działalności architektów – pisze dr hab. inż. arch. Agnieszki Tomaszewicz, profesorka na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, zastępczyni redaktorki naczelnej czasopisma „Architectus”.
Najważniejszą i najtrudniejszą częścią projektu była nie tylko readaptacja zabytkowego klasztoru i budowa nowych obiektów wpisujących się w kontekst, lecz przede wszystkim dopasowanie nowej części do nieprzerwanie działającego w budynku zakonu – o najnowszej realizacji Arche - less is core piszą Piotr Grochowski, Wojciech Kolęda [W WYDANIU CYFROWYM WIĘCEJ ZDJĘĆ].
Nowe produkty i specjalistyczne technologie dla architektów
Kuchnia szyta na miarę – nowości od wiodących producentów
Zdobywania zleceń nikt nas nie uczy, a stanowi to istotną część naszego zawodu – mówi w rozmowie z Aleksandrą Czupkiewicz Jacek Bułat.
Szukasz innych wydań ?
Sprawdź archiwum