Park Cichociemnych / Warszawa

Wzgórze Trzech Szczytów i łączący się z nim park im. Cichociemnych Spadochroniarzy AK na warszawskim Ursynowie od lat wpisane są do zbiorowej świadomości mieszkańców miasta, te oficjalne nazwy nie są jednak powszechnie rozpoznawane i używane. Ale Górkę Kazurkę, Kazurówkę, Kazoorkę, zna prawie każdy. Można by o niej powiedzieć, że jest kultowa. Zapewne wynika to z jej historii, gdyż powstała w latach 70. XX wieku jako usypisko ziemi wywiezionej z placów budowy osiedla Ursynów. Swoją nazwę zaczerpnęła od ulicy, której patronem jest kompozytor Stanisław Kazuro, i przez ostatnie 40 lat niezmienne pełniła funkcję otwartego obszaru rekreacji dla okolicznych mieszkańców, ale również dla odwiedzających z innych dzielnic. W czasach studenckich na Kazurkę chodziło się na randki, połączone ze spacerem w pobliskim Lesie Kabackim, tam uczyło się do egzaminów, urządzało pikniki, kończące się często nocnymi rozmowami o tym, co w życiu ważne. Na Kazurce spacerowało się z pupilami, biegało i ćwiczyło, przychodziło z rodziną, a wielu maluchów nauczyło się tu jeździć na rowerze i niejeden z nich, w późniejszym wieku, wracał szkolić tę umiejętność w bardziej zaawansowanej i ekstremalnej formie. To tu następował styk tego, co zurbanizowane z tym, co naturalne, dzikie, niemiejskie.Górkę Kazurkę od lat traktuje się jako przestrzeń wyjątkową. Można powiedzieć, że z dumą, choć przez wiele lat bez specjalnego zagospodarowania, drogiego wyposażenia i infrastruktury, niejako oddolnie, z nadania użytkowników była i jest miejscem – osadzonym w kontekście miasta, ukształtowanym, nacechowanym wspomnieniami i doświadczeniami. Zastany tam potencjał stanowi wartość, jakiej nie wolno utracić. Można go tylko z wrażliwością, wyczuciem, poszanowaniem uzupełniać.

Takie zadanie, zdefiniowane na podstawie konsultacji społecznych, zostało postawione przed uczestnikami konkursu na zagospodarowanie parku im. Cichociemnych Spadochroniarzy AK w Warszawie, który wygrał zespół eM4 Pracownia Architektury Brataniec. Realizacja zwycięskiego projektu zakończyła się w lipcu 2023 roku. Zgodnie z postulatami mieszkańców w parku zostały zachowane istniejące dotąd, zróżnicowane strefy – położony przy granicy z rezerwatem przyrody lasek brzozowy, część łąkowa parku, wzgórza z torem rowerowym oraz siłownie plenerowe. Wprowadzono liczne nasadzenia zieleni wysokiej i krzewów, które utworzyły „wnętrza” o charakterze krajobrazowym, rozbudowano system alejek pieszych, zwiększając tym komfort użytkowania obszaru osobom starszym, rodzinom z małymi dziećmi oraz uprawiającym sport.