Apartamentowiec XOCO 325 w Nowym Jorku

2018-05-30 14:00 Tekst: Maciej Lewandowski
xoco
Autor: Field Condition Widok od strony ulicy West Broadway – nowy obiekt stanął w miejscu dawnej fabryki czekolady pomiędzy dwoma istniejącymi budynkami

Zespół XIX-wiecznej fabryki czekolady na terenie SoHo przebudowano na apartamentowiec według projektu biura DDG, które pełniło tu również funkcję dewelopera i generalnego wykonawcy. Elewację obiektu tworzą dwa niezależne ustroje konstrukcyjne: przeszklona elewacja w systemie okiennym oraz zewnętrzny parawan o formie płaskiej kratownicy, wykonany z powtarzalnych odlewów aluminiowych, stanowiących reinterpretację żelaznych konstrukcji industrialnych. Ich formę określono na szkicach, a następnie rozwijano przy użyciu zaawansowanych technik modelowania 3D – pisze Maciej Lewandowski.

Elewację XOCO 325 tworzą dwa niezależne ustroje konstrukcyjne: przeszklona elewacja w systemie okiennym (o wysokości kondygnacji) oraz zewnętrzny parawan o formie płaskiej kratownicy, wykonany z powtarzalnych odlewów aluminiowych zbudowany z 12 typów, wyprowadzonych z dwóch podstawowych elementów – słupa i rygla. Ich formę określono najpierw na szkicach koncepcyjnych, następnie rozwijano ją przy użyciu zaawansowanych technik modelowania 3D. Po zamontowaniu konstrukcji wsporczej, dokonano precyzyjnych pomiarów w celu dokładnego zwymiarowania elementów składowych w odniesieniu do rzeczywistych wymiarów uzyskanych na budowie. Techniki modelowania cyfrowego pozwoliły na dokładne zwymiarowanie form do odlewów, z uwzględnieniem współczynników skurczu materiału, oraz naniesienie na ich skomplikowaną geometrię delikatnej tekstury przypominającej jutę. W efekcie powstał plik cyfrowy, na podstawie którego odlewnia wyrobów artystycznych wyprodukowała formy za pomocą nowoczesnego sprzętu CNC. Tekstura była nanoszona ręcznie na powierzchnię wyciętych mechanicznie form piaskowych przed ich zalaniem ciekłym metalem. Połączenie produkcji form odlewniczych za pomocą maszyn cyfrowych z ręcznym modelowaniem powierzchni było dla projektantów symbolicznym powiązaniem możliwości współczesnych technologii z tradycyjnym rzemiosłem. Konstrukcję nośną parawanu zamontowano do czoła żelbetowych stropów, na dystansie około 60 cm od lica przeszklonej ściany. W powstałej w ten sposób szczelinie przewidziano możliwość rozwoju roślin. Szklana ściana składa się z nieotwieranych bezramowych elementów okiennych oraz rozwieranych skrzydeł o wysokości kondygnacji, których rozmiary zapewniają pomieszczeniom głęboką penetrację światła dziennego.

Szukasz innych wydań ?

Sprawdź archiwum