Muzeum Czartoryskich w Krakowie
Ze względu na brak możliwości rozbudowy gmachu Muzeum Czartoryskich zdecydowano m.in. o przekryciu dziedzińca przeszklonym dachem. Dzięki temu niedostępna do tej pory dla zwiedzających przestrzeń, zmieniła się w reprezentacyjny hol wejściowy – piszą Piotr Lewicki i Kazimierz Łatak.
Historia budynku
Muzeum Książąt Czartoryskich jest najstarszym muzeum w Polsce. Jego historia, zainicjowana przez Izabelę Czartoryską w Puławach, liczy ponad 200 lat. Muzeum zajmuje trzy budynki: Arsenał, tzw. Klasztorek oraz zespół kamienic zlokalizowanych po drugiej stronie ulicy Pijarskiej – narożną z ulicą św. Jana i dwie następne. Pod koniec XIX wieku plany architektoniczne przebudowy Arsenału, Klasztorka i wspomnianych trzech kamienic sporządził francuski architekt, Maurice Ouradou. Jemu to zawdzięczają obecny wygląd budynki składające się na całość nieruchomości. Pałac Książąt Czartoryskich powstał z połączenia trzech kamienic. Stoją one na parcelach o nieregularnym kształcie, które razem tworzą wielokąt o dwóch fasadach frontowych: od strony ul. św. Jana i od ul. Pijarskiej. Każda z parcel, wytyczonych w średniowieczu i zabudowanych częściowo już wtedy, zajęta jest przez budynek frontowy oraz oficynę, między którymi powstało podwórze. Ouradou scalił zastaną zabudowę i nadał elewacjom frontowym oraz tym od podwórek jednolity charakter. Powstały w ten sposób pałac otrzymał fronty o charakterze neogotyckim; dziedziniec utworzony przez połączenie trzech podwórek okoliły elewacje w stylu neorenesansowym. Lektura rzutów pałacu pozwala odtworzyć genezę jego nietypowego kształtu. Interwencje powojenne w budynku wprowadziły stalowo-żelbetowe stropy, także część elementów wykończeniowych sztukaterii i stolarki okiennej i drzwiowych. Kwerenda przeprowadzona przez pracownię Cempla i Partnerzy pozwoliła na datowanie elementów substancji budowlanej oraz ich waloryzację.